„Jestem jeszcze w pełni sprawny i nie muszę niczego usiłować.”

„Rektorem szkoły teatralnej może być albo wielka indywidualność artystyczna, która nadaje uczelni ton, albo osoba, która będzie po prostu sprawnie pełnić urząd. Ja jestem za szkołą, która kształtuje ludzi na miarę wielkich artystycznych wyzwań, które potem może weryfikować życie – tak prowadził szkołę np. Tadeusz Łomnicki.”

„Miłość powoduje w nas pęknięcie. Byłeś całością – i nagle pękasz, otwierasz się. Ona była obcym ciałem wprowadzonym w twoją pełnię. A ty przez półtora roku usiłowałeś to obce ciało przyswoić. Ale nigdy nie odzyskasz pełni, dopóki go z siebie nie wyrzucisz.”

„Obawiam się, że z niczego, ot tak, nagle może mi się zdarzyć udar czy wylew. O śmierci w sposób dramatyczny nie myślę, natomiast boję się sytuacji, gdybym przestał być panem samego siebie i popadł w zależność. A sytuacja, że jest się w pełni świadomym i w pełni zależnym, to już prawdziwy dramat.”

„(…) musimy wyjść poza naszą prehistorię i wyrwać się z kostropatych łapsk, które usiłują ciągnąć nas wstecz do katakumb i okopconych ołtarzy, ku grzesznej rozkoszy upokorzenia i służalczości”

„Uważam, że człowiekiem w pełni można zostać dopiero, jeśli poradzi się sobie z porażką. Jeśli mam być w pełni politykiem, myślę, że muszę przegrać kilka wyborów. Nie będę dobrym politykiem, jeśli nie przegram wyborów. Tak się buduje osobowość. Nie boję się przegrywać. To jest część życia.”

„W świecie pełnym nienawiści ciągle musimy mieć nadzieję. W świecie pełnym zła, wciąż musimy być pełni otuchy. W świecie pełnym rozpaczy, nadal musimy mieć odwagę, by marzyć. W świecie zanurzonym w nieufności, my ciągle musimy mieć siłę, by wierzyć.”

„Jednej tylko rzeczy jestem pewien, tego że oceny wydawane przez ludzkość są wyznaczane przez jej pragnienie szczęścia; innymi słowy: są usiłowaniem dostarczania argumentów złudzeniom.”

„Mamy wszyscy różne życia przed sobą. Wszyscy chcemy stworzyć sobie najbardziej bezkonfliktowe i harmonijne warunki. Wszyscy chcemy osiągnąć pełnię życia. Czy musimy zwracać się do książek i nauczycieli, do nauki, religii, filozofii, czy musimy wiedzieć tak dużo – i tak mało! – ażeby obrać jakąś drogę? Czy nie możemy być w pełni rozbudzeni i świadomi bez tortur, na które sami się skazujemy?”

„Nie mam wyjścia i muszę w końcu wziąć się za swoje problemy psychiczne. Od wielu lat nieustannie koncertuję i doszedłem do momentu, kiedy uświadomiłem sobie, że nie jestem szczęśliwy. Nie zasługujecie na oglądanie mnie na scenie, kiedy nie czuję się na niej komfortowo. Potrzebuję przerwy. (…) Wierzę, że najszybciej jak to możliwe będę znów w pełni sił i pokażę, na co mnie stać.”