„Nie powinno mnie tu być. Moje miejsce zajmie cudzoziemiec (straniero): błagałem naszego Pana!”

„Powinno nam to schlebiać – każdy cudzoziemiec w Londynie zwany jest „francuskim pieskiem.””

„Miejsce Pana Manet jest w Luwrze podobnie jak miejsce Pana Courbeta i wszystkich artystów o temperamencie silnym i nieugiętym.”

„Polska – to może być moje miejsce.”

„W dzisiejszej godnej pożałowania epoce triumfującego kapitalizmu, gdy staczamy się w konsumpcyjny narcyzm, zanosi się na to, że miejsce szekspirowskich siedmiu aktów ludzkiego żywota zajmie dzieciństwo trwające całe życie.”

„Każdy pies ma prawo raz w życiu zobaczyć miejsce pracy swojego pana.”

„Nie mogły zrozumieć piękne cudzoziemki – wyznaje – że nawet przy najbardziej porywającej muzyce tanecznej serce moje dotrzymuje taktu modlitwie i że modlitwa ta jest silniejsza aniżeli ich wdzięk i powab.”

„Miejsce Polska, system samowolka,
cel to forsa, w tym tkwi sekret.
Biorę co los da, życia made in Polska,
to jest moje miejsce bo kocham to miejsce.”

„Moje serce nie jest rozdarte, bije i tam, i tu. Językowa i kulturowa wielość buduje i wzbogaca moją tożsamość. Będąc w Polsce, jestem bardziej Holendrem, w Holandii bardziej Polakiem. Tylko poza tymi krajami jestem jak wszyscy – cudzoziemcem. I może taki właśnie status najbardziej by mi odpowiadał?”

„W krainie dzieciństwa wszyscy jesteśmy cudzoziemcami.”