„Patrzyłam na piękną twarz, spokojną i nawet smutną […], i serce pękało mi z żalu. Czułam, że nie wywiązałam się z roli córki, że nigdy nie byłam dobrą córką, że mieszkałam w domu jak obcy człowiek i w niczym nie pomagałam tej samotnej duszy, temu staremu, choremu, przez wszystkich odrzuconemu i pozostawionego na swoim Olimpie człowiekowi, który mimo wszystko był moim ojcem i kochał mnie tak, jak umiał i mógł - i wobec którego muszę żywić nie tylko uczucia złe, ale i dobre.”

Tematy

uczucie , dom , dusza , rola , serce , kochanie , dom , człowiek , twarz , dobry , czuć , piękny , smutny , chory , spokojna , żal , odrzucenie , mieszkanie , pomagać , obcy , córki