„Ci mężczyźni… (…) Wyobrażają sobie, że są panami świata. (…) Są tylko gliną, którą ugniatamy, jak chcemy, by wydobyć z niej odpowiadający nam kształt.”

„Myślę, że byli młodzi krytycy, którzy chcieli byśmy zmienili kształt świata ponieważ Sex Pistols zawiedli.”

„Rząd, który utworzę, nie ponosi odpowiedzialności za hipotekę, którą dziedziczy. Ma ona jednak wpływ na okoliczności, w których przychodzi nam działać. Przeszłość odkreślamy grubą linią. Odpowiadać będziemy jedynie za to, co uczyniliśmy, by wydobyć Polskę z obecnego stanu załamania.”

„Gdzie ci mężczyźni?”

„W lutym życie stało w miejscu.
Ptakom nie chciało się latać, a dusza
obijała się o kształt świata jak łódka
o pomost, do którego ją przycumowano.”

„By istniało zwierciadło świata, świat musi mieć jakiś kształt.”

„Mężczyźni? Owszem, lubię ich, ale ci zwyczajni, przeciętni śmiertelnie mnie nudzą. Poza tym mają jedną straszną wadę. Oni chcą codziennie jeść.”

„Nie można cały czas grać tego samego. Każda postać ma swoje wyzwania. Nigdy nie mówiłam sobie „Och, chciałabym zagrać kelnerkę” czy „Teraz zagrałabym glinę.””

„Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę, może stworzyć Człowieka.”

„Biały kolor mleka wapiennego gdzieniegdzie poobłaził już ze ścian chałupy, prześwitywała tam żółta glina, którą kiedyś obrzucił plecione z chrustu i gałęzi ściany. Była to ta sama glina co na podwórku, na którym od dawna nie było już ani jednej kozy i z którego kolejne jesienie zmyły zielonkawą barwę nawozu. Wyżej ta sama żółtawa glina przecinała pastwisko strzępiastym wąwozem, który przecisnąwszy się pod siatką otaczającą rezerwat znikał w buczynie, by czekać na deszcz, zawsze zaskakujący w tej suchej okolicy.”