„Najtrudniej jest zbudzić Chrystusa w człowieku, przekonanym o swojej cnocie. Póki człowiek nie zrozumie, że słuszność to jest wielka wina, którą trzeba wyrównać, że kto ma słuszność wobec innych, winien jest tego, że oni nie mają jej – trudno będzie żyć na świecie.”

„Młody człowieku, nie bywa tak na tym świecie, aby jeden posiadł słuszność, a drugi nie miał jej wcale.”

„W naszym świecie każdy był surowo rozliczany ze swoich uczynków. Jeżeli ktoś popełniał akt przemocy wobec innego członka Rodziny, musiał być absolutnie pewien słuszności swego czynu.”

„Nie wystarcza bowiem, że coś się za słuszne „uważa”. Trzeba jeszcze tę słuszność wykazać w sposób przekonujący dla innych. Poczucie słuszności nie stanowi miary słuszności.”

„Jest pewne, że o religię chrześcijańską bardziej walczą ci, którzy z niej żyją, niż ci, którzy są przekonani o jej słuszności.”

„Oczywiście szanuję słuszność. Ale także ze słusznością nie należy być zbyt drobiazgowym.”

„Najwyższym tryumfem rozumu jest zwątpienie w swoją własną słuszność.”

„To prawda. Mają wszystko. Wszystko, poza słusznością.”

„Francja żyła mądrością zużytą; tłumaczono młodym generacjom, że takie jest życie, że trzeba umieć iść na ustępstwa, że entuzjazm trwa krótko i że w świecie, gdzie spryciarze mają słuszność, siłą rzeczy trzeba starać się mieć słuszność.”

„Kto zbyt często ma słuszność, ma dużo wrogów.”