„Położył na biurku książkę, z którą przyszedł, otworzył na którejś stronie i zacytował, szybko i trochę niewyraźnie, bo nie przywykł przyznawać się do tego, co najbardziej w nim nurtowało.”

„Pójdę w odludne miejsce, położę głowę na szyniePośpieszny druga piętnaście.Ukoi me cierpieniePójdę w odludne miejsce, położę się na torach Gdy usłyszę gwizd pociągu… szybko się wycofam.”

„Jeżeli chcesz iść możesz iść. Jeżeli się położysz
będziesz zdziwiony jak szybko znajdziesz się tam
dokąd się wybrałeś.”

„Jeśli położysz się na ziemi, ludzie będą po tobie chodzić. Kiedy upadniesz, musisz szybko wstać i trzymać głowę wysoko.”

„A zresztą. – Machnęła ręką. – Może masz rację.
Myron położył dłonie na biurku, wygiął grzbiet, spojrzał w lewo, w prawo, w górę i w dół.
– Co z tobą? – spytała.
– Przyznałaś mi rację. Czekam na koniec świata.”

„Zrobiłam wszystko, aby Ci otworzyć oczy. Niestety, zaślepiła Cię niesłychana próżność i, przyznaję to, że powodowany patriotyzmem, nie chciałeś dostrzec niebezpieczeństwa.”

„Mam nadzieję, że ktoś to zacytuje.”

„Wysoko nam, Boże, wysoko
położyłeś stół. Nim sięgniemy tam,
pocimy krew i sól z nas wycieka.
Sól, na którą nam często nie stanie.”

„Wszyscy ludzie przypominają trochę zamki do drzwi. Choćbyś miał najsolidniejszą zasuwę i tak znajdzie się klucz, którym można człowieka otworzyć.”

„Myślę, że dobrze byłoby pewnego dnia tak umrzeć. Wypić trochę sherry w letnie popołudnie, położyć się na kanapie, nie wiadomo kiedy usnąć i już więcej się nie obudzić.”