„Czas umyka nazbyt szybko. Każda litera, którą stawiam, przypomina mi o prędkości, z jaką życie podąża za moim piórem. Dni i godziny (cenniejsze, droga moja Jenny, niż rubiny na twojej szyi) przelatują nam nad głowami niby lekkie obłoczki w wietrzny dzień – by nigdy nie wrócić. Wszystko umyka z zawrotną szybkością, zanim zdążysz utrefić ten pukiel włosów… spójrz, oto już posiwiał. Każdy pocałunek, jaki składam na twej dłoni żegnając się z tobą i każde następujące po nim rozstanie to preludia przed wieczną rozłąką, która nas czeka niebawem…”

— Laurence Sterne , książka Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy

Źródło: Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 5 czerwca 2021. Historia

Tematy

składać , życie , myśl , pocałunek , czas , czekanie , prędkość , myślenie , droga , dzień , lekki , głowa , godzina , ty , następujący , czekać , drogi , litera , spojrzeć , stawiać

Laurence Sterne 2

1713–1768

Podobne cytaty

„Chce raz jeszcze spojrzeć w twoje oczy, poczuć twe usta,
Dotyk twojej dłoni, ciepło twego ciała,
Tak bardzo brakuje mi ciebie, mała.”

Mesajah (1985)

Ludzie Prości (2008)
Źródło: Tak musi być

„Trzy dni później Lucia dała mi taki francuski pocałunek, jakiego we Francji nigdy nie doświadczyłem.”

Michal Hvorecký (1976) pisarz słowacki

Miłość i śmierć na Boże Narodzenie

„Każdy dzień mojego życia strzeżony jest w Twym sercu, mój Boże. Cały spoczywam w Twoich rękach.”

John Henry Newman (1801–1890) angielski teolog katolicki, filozof, kardynał

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

„Był czas, kiedy ja byłem taki, jaki ty jesteś teraz, ale jaki ja jestem teraz, ty nigdy nie będziesz.”

Diogenes z Synopy (-404–-322 p. n. e.)

riposta na zarzuty o fałszowaniu pieniędzy.

„Teatr to tworzenie iluzji, ciągła praca nad czymś, co nie jest prawdziwe. Mnie strasznie to czasem męczy i często mam poczucie, że umyka mi prawdziwe życie. Dla mnie anonimowość jest wartością.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

„Rosjanie (…) rzucają się na górali. Ziemia umyka im spod kopyt, nabierają z każdym krokiem coraz większej prędkości, pędząc na cienką, czerwoną wstęgę, obramowaną od góry lśniącą stalą.”

William Howard Russell (1820–1907)

The Russians (…) dashed at the Highlanders. The ground flies beneath their horses’ feet; gathering speed at every stride, they dash on towards that thin red streak topped with a line of steel. (ang.)
słynny fragment reportażu z bitwy pod Bałakławą (25 października 1854). Cienka, czerwona wstęga, później już jako „cienka, czerwona linia” weszła do anglosaskiej kultury jako synonim zwycięskiej i bohaterskiej walki z przeważającym wrogiem.
Źródło: Robert Chambers, Robert Carruthers, Chambers’s cyclopædia of English literature…, t. 7, Nowy Jork 1880, s. 35

„Każdy dzień, każda godzina, którą podejrzany, a może niewinny człowiek przebywa w areszcie, obciąża jego milicyjne sumienie.”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny

„Te upały przypominają człowiekowi, w jakiej części składa się z wody”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Źródło: „Przegląd” nr 3, 21 stycznia 2002

„Bo jaki jesteś ty, mój świecie? Niby wszystko takie proste, wszystko ma swoje określone miejsce. Tylko, że ja nic z tego nie rozumiem albo rozumiem, kiedy jest już za późno.”

Barbara Rosiek (1959) pisarka i poetka polska

Pamiętnik narkomanki

Tematy

Laurence Sterne 2

Podobne cytaty

Pokrewne tematy