„O! kochana! o serdeczna!
Wisła nasza! droga Wisła!
Ile kropel w nią upadło
Krwi i łez wśród mąk wiekowych,
Tyle gwiazd dyamentowych
Rozpromienia jej zwierciadło.”

„Tak łatwo wyparliśmy ich z naszej świadomości, choć żyli tu, między nami, chodzili po tych samych ulicach, kochali tę samą Wisłę – są świadectwa o ludziach, którzy wspinali się na najwyższe budynki getta, żeby chociaż z daleka popatrzeć na rzekę…”

„Rytm przyrody w Polsce wygląda następująco. W styczniu jest zawsze zima stulecia. Śnieg leży na drogach i ulicach do marca, kiedy to następują roztopy oraz powódź. Na przełomie marca i kwietnia Wisła znosi już most pod Wyszogrodem”

„Mam w sobie tyle krwi chrześcijańskiej, ile zjadłem w macy.”

„Tyle woli w człowieku ile krwi w kałuży
Niemało”

„Kobiety, o ile nie kochają, posiadają zimną krew starego adwokata.”

„Kiedy rano jadę osiemnastką,
Chociaż ciasno, chociaż tłok,
Patrzę na kochane moje miasto,
Które mnie zadziwia co krok.
Bo tu Marszałkowska i Trasa W-Z,
Krakowskie Przedmieście
I tunel, i wnet…
Na prawo most, na lewo most,
A dołem Wisła płynie.”

„Nasz wiek zostanie kiedyś nazwany wiekiem bez łez, choć tyle wszędzie cierpień.”

„Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować – tyle ile można znieść.”

„Może to, czego człowiek pragnie najbardziej, to nie tyle być kochanym, ile rozumianym”