„Gdybyśmy wybrali dwóch najsławniejszych pianistów i posadzili ich przy dwu fortepianach, najpewniej zagraliby rzecz nie do słuchania. Umieć grać razem to rzecz niełatwa. O tego typu muzyce, jaką reprezentujemy, wiemy już wszystko – choć brzmi to mało skromnie – i to właśnie decyduje o naszym powodzeniu.”

„Chyba [Tadeusz Minc] obejrzał Szewców Witkacego i mnie wybrał. Pierwsze jego pytanie brzmiało: „Czy umiesz gwizdać na palcach?”. Po tym pytaniu zagrałem główną rolę w jego inscenizacji Woyzecka Buechnera. On mnie nauczył oszczędności środków i dokonywania trudnych wyborów wbrew sobie, bo też grałem w kilku jego przedstawieniach.”

„Największa rzecz na świecie, to umieć należeć do siebie.”

„Za każdym razem kiedy coś napisze, myślę, że to najbardziej obraźliwa rzecz jaką kiedykolwiek napisałem. (…) Jednak nie, zawsze siebie zaskakuję.”

„Gdybyśmy mieli takich wybitnych piłkarzy, jak Kamerun, mógłbym powiedzieć o którymś z nich, że zagrał słabiej w meczu. My mamy, takich graczy, jakich mamy i trzeba im pomagać, a nie oceniać indywidualnie, kto grał słabo.”

„Jako że są kwintetem, zagrają kwartet, a ponieważ liderem jest skrzypek, więc zagrają utwór skomponowany przez pianistę.”

„Widziałem jakiś czas temu Katyń Wajdy. Piękny film, gdzie wspaniale zagrała chociażby Maja Ostaszewska. Poza tym jest to temat, o którym Czesi nie wiedzą zbyt wiele. Film ten zmusił mnie do poznania tej historii. Podobnie opowieść o pułkowniku Kuklińskim. Rzecz niezwykła. Macie naprawdę bardzo dużo do opowiedzenia. Myślę, że dla wszystkich byłoby to korzystne, gdybyśmy robili część filmów razem. Mam nawet taką nadzieję, że tak będzie. Polscy aktorzy, czescy i słowaccy mogliby z powodzeniem grać w filmach poszczególnych kinematografii. W Czechach właściwe nie znamy waszych artystów, a szkoda.”

„Kiedy dama decyduje się przeprosić, wszelkie żale, rzecz jasna, muszą pójść w niepamięć.”

„Powiem rzecz może mało popularną, ale uważam, że w kulturze nie ma wcale tak mało pieniędzy. Trzeba tylko wiedzieć, co z nimi robić.”

„Rzecz zawsze sprowadza się do dwóch możliwości. Zacząć żyć lub zacząć umierać.”