„Genetycznie jesteśmy zaprogramowani, by wracać do miejsc z dzieciństwa, jak łosoś, który na tarło wraca w górę rzeki, pod prąd. Jeśli nie ma dokąd wrócić, to zaczyna się być trochę znikąd.”

„Droga pięła się pod górę i opadała w dół.Wspina się lub opada zależnie od kierunku, w jakim się idzie. Dla kogoś, kto idzie w tę stronę, droga biegnie pod górę, dla tego, co wraca – w dół.”

„(…) pewne obrazy z dzieciństwa zostają w albumie pamięci wyryte niczym fotografie, niczym sceneria, do której człowiek zawsze wraca pamięcią, choćby upłynęło nie wiadomo jak wiele czasu.”

„Łosoś, płynąc pod prąd, stracił czujność.
Zapomniał o wszystkim w iskrzącym, rwącym potoku.
Oślepł.
Zapomniał o czasie.
A przecież wszystko tak dobrze się układało. W zgodzie z przyrodą, z naturą.
Przyrodzie nie można nic zarzucić.”

„W dzieciństwie znacznie łatwiej jest nas zranić, gdyż mamy dużo więcej wrażliwych miejsc, a za to żadnego pancerza.”

„Zatrzymałem się na chwilę i pomyślałem: Dokąd oni wszyscy biegną? Po co ja z nimi biegnę? Dlaczego biegnę? Nikt mnie nie goni… Odwróciłem się w drugą stronę i poszedłem pod prąd. I tak to jest, idę pod prąd. Nie poddaję się i staram się z tym walczyć, żeby nie zatracić samego siebie.”

„W krainie dzieciństwa wszyscy jesteśmy cudzoziemcami.”

„Żałuję jedynie mojego dzieciństwa. Szkoda, że nie wróci. Chciałabym być dzieckiem ze świadomością dorosłej osoby.”

„Nie zatrzyma nikt mnie!
Wciąż nad nami niebo jest
Nie zatrzyma nikt mnie!
Choć pod prąd nie poddam się
Nie zatrzyma nikt mnie!
Chociaż niknę wśród wyblakłych miejsc
W duszy wciąż gra orkiestra i wiatr.”

„Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.”