„Miłość jest dzieckiem złudzenia i ojcem utraty złudzeń.”

„Cierpiały [dzieci]. Grace wiedziała, że to cena za posiadanie czułego i kochającego ojca. Jego utrata nigdy nie przestaje boleć.”

„Tylko z rozpaczy, utraty złudzeń i smutku może narodzić się radość. Nie istnieje prawdziwe szczęście bez rozpaczy.”

„Człowiek dąży nie do otrzeźwienia, lecz do upojenia i do pragnień, bojąc się najwięcej rozczarowań, a więc utraty złudzeń.”

„Łatwiej ojcu mieć dzieci, niż dzieciom ojca.”

„Za najmniejsze umartwienie zmysłów Jezus płaci hojnie – w miłości Jezusa znajdziemy wszystko: miłość matki, ojca, dziecka.”

„Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?”

„(…) wszystko jest piękne, nawet na pewno, jeśli się ma te dwadzieścia parę lat. Wtedy są złudzenia i miłość – i wszystko jest do zdobycia, bo właśnie te głupie dwadzieścia lat. A potem przychodzi życie twarde, bezlitosne, obedrze człowieka do naga z tych złudzeń – i wtedy już nic nie zostaje z tych dwudziestu lat i z tej wiosny, i z tej miłości… Z początku człowiek cierpi, szuka jeszcze swoich złudzeń, potem przestaje cierpieć, tyje, sam sobie pluje w mordę, śmieje się z tego, co było w nim kiedyś najlepsze. Śmieje się, śpiewa głupie piosenki i boi się przyznać, że sam miał kiedyś dwadzieścia lat i wiosnę. A potem już nie ma żadnych marzeń, to już niepotrzebne, tylko tak – z dnia na dzień.”

„Mój mąż ojcem ojczyzny? Nie. Całkowicie wystarcza mu rola ojca naszych dzieci.”

„Bogowie zsyłają grzechy ojców na dzieci.”