„Nie chciałam umrzeć, jedynie prowokowałam śmierć. Nie otrułam się. Bóg umiera jeśli go nie kochamy, ale ja nie umarłam, choć nikt mnie nie kochał.”

„Czy umarłych nie można kochać? Czy miłość jest słabsza od śmierci? Czy miłość nie zasługuje na nieśmiertelność?”

„Gdybyśmy wiedzieli, jak bardzo kocha nas nasz Bóg, umarlibyśmy z radości! Nie wierzę, że są serca tak twarde, że nie kochają, kiedy widzą się tak kochane.”

„Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.”

„Ktoś kto kocha, nie jest tym, co umrze.”

„I nawet jeśli umrze, nie przestanę jej kochać.”

„Kochający nie mogą umrzeć, bo miłość jest nieśmiertelna.”

„Dlaczego oni umarli? – zapytał Edwinę któregoś dnia.
– Bo Pan Bóg tak bardzo ich kochał, że chciał ich mieć blisko siebie – odpowiedziała. Teddy pokiwał ze zrozumieniem główką, po czym spojrzał na nią zaniepokojony,
– Czy on ciebie też kocha?
– Nie aż tak bardzo, kochanie.
– To dobrze.”

„Ten umrze nie skarżąc się: posiadał kobietę, którą kochał.”

„Kocham cię. Będę cię kochał do dnia w którym umrę. A jeśli jest po tym jakieś życie, to wtedy też będę cię kochał.”