„Użycz mi twego łoskotu, twego jakże płynnego ruchu,
Twego nocnego ślizgania się po Europie świateł.
O luksusowy ekspresie! I niepokojącej muzyki
Która stuka wzdłuż twoich skórzanych korytarzy ze złotym deseniem,
Podczas gdy za lakierowanymi drzwiami z grubą mosiężną klamką
Śpią milionerzy.
Przebiegam nucąc twoje korytarze
W podróży do Wiednia i Budapesztu,
Dodając swój głos do stu tysięcy twoich głosów,
O Harmonika-Zug!”

„Od mego ciała do twego
droga jak ręka prosta,
lecz ciągle dzieli nas echo
w sercu podwójnym i głosach.”

„Aby znaleźć miłość, nie pukaj do każdych drzwi. Gdy przyjdzie twoja godzina, sama wejdzie do twego domu, w twe życie, do twego serca.”

„A ja na przekór kolegom wierzę w twój głos. W twój głos rozsądku. Rzuć tę robotę. Dziękujemy ci bardzo.”

„Nie działaj w sposób zwodniczy,
jak mosiężny posąg, który wydaje się złoty.
Spoczywaj w ciepłej, wibrującej myśli,
sprzyjającej rozwojowi duchowemu twojemu i innych.”

„I chociaż o miłości mojej nic powiedzieć nie mogę -
chociaż nic nie mówię o twych włosach, ustach, oczach -
jednak twarz twoja, której strzegę w duszy,
brzmienie twego głosu, które trwa w moim mózgu,
dni września, świtające w mych snach,
nadają kształt i barwę moim słowom, zdaniom,
o czymkolwiek mówię, cokolwiek wypowiadam.”

„Safono polska o ostrym języku,

Kasandro, która swym miodowym głosem
próbujesz nas wyśpiewać z upadku,

do którego zbyt już przywykliśmy.
Gałązki dzikiego wina majaczą na twej ręce.

A za obłokiem tytoniu Pytia,
jej skupione rysy.”

„Tak słodko i słowiczo głos twój się rozdzwania,
Że ucichłyby w piekle jęki i zgrzytania”

„po mgle ścian
lodowej klamce
drzwi kamiennych
pełzając cieniem
przenikając szyby
nocnych okien
posuwa się
myśl”

„Kim jest Duch Święty? Jest Duchem Chrystusa zmartwychwstałego. Jest jak wiatr, słyszymy Jego głos, lecz nie wiemy, skąd przychodzi i dokąd idzie. Jest tchnieniem Boga, zawsze darowanym, zawsze obecnym. Czy pozwolisz, by wydobyła się z twego wnętrza modlitwa, którą On wzbudza?”