„To nie ja kocham w sobie Boga, lecz Bóg we mnie (…) miłuje siebie samego wieczyście i nieskończenie.”

„Przykazanie zaś miłości, które wszystkim nakazuje wielbić i ponad wszystko kochać Boga, a bliźniego swego miłować jak siebie samego, zobowiązuje nas również do starania się wszelkimi możliwymi sposobami o wieczne zbawienie tak swoje, jak i bliźniego.”

„Bóg jest wieczystym pięknem.”

„Kto kocha siebie a nie Boga, nie kocha siebie; kto natomiast kocha Boga a nie siebie, siebie kocha.”

„Teologiczna cnota miłości, której Bóg udziela duszy wraz z łaską uświęcającą, nie wymaga byśmy bliźniego kochali ze względu na niego samego, na te zalety i wartości, które posiada w naszych oczach, ale abyśmy kochali go ze względu na Boga, byśmy kochali dlatego, że Bóg go kocha i wzywa do przyjaźni z sobą. Przez cnotę miłości stajemy się przyjaciółmi Boga, tymi na których rozciąga się Jego przyjaźń.”

„Przekonanie, że miłując bliźniego, miłujemy i Boga i że Bóg w nas i przez nas miłuje swe najdoskonalsze stworzenia, należy też do tajemnic wiary, które przekraczają przyrodzone siły naszego rozumu.”

„Kto znalazł Boga, znalazł także samego siebie.”

„Ten, kto zna samego siebie, zna Boga.”

„Bóg jest bliżej nas, niż my siebie samych.”

„Bóg stoi w sprzeczności ze samym sobą.”