„Bardzo wielkie było moje zdziwienie, kiedym doświadczyła i odczuła doświadczalnie, jaką miłością jest sam Pan Jezus. Była to jakby wielka procesja. Rozdzieliła się na dwie części. Jedna część wstąpiła do pewnej, nieco ciemnej kaplicy. I przyniesiony został Pan Jezus z tabernakulum i tak postawiony. A ja czułam od Niego taki blask świętości i Bóstwa, żem cała była przejęta świętą trwogą i bojaźnią, jak prawdziwie przed Jego rzeczywistym Majestatem. Uwielbiałam Go, mówiąc ustawicznie: „Chwała i dziękczynienie…” Wtem czułam zupełną Jego obecność i dlatego byłam przed Nim ze świętą bojaźnią, ale i z wielką czcią.”

—  Aniela Salawa

Dziennik, 27 października 1920.
Źródło: o. Franciszek Świątek, W blaskach anioła. Bł. Aniela Salawa, Wyd. Maria Vincit, wyd. IV, Wrocław 2009, ISBN 9788385647607, s. 183.

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
anioł , obecność , część , doświadczenie , czuć , cały , zostać , ciemny , wielki , blask , chwała , wyraz , świętość , mówić , procesja , zdziwienie , kaplica
Aniela Salawa Fotografia
Aniela Salawa 17
Polka, błogosławiona Kościoła katolickiego 1881–1922

Podobne cytaty

„Adoracja, uwielbienia, chwała Boża to cel rozumnego stworzenia. W niebie będzie ona wiecznym zajęciem świętych. I tu na ziemi niech będzie miłośników Boga, u stóp tabernakulum duchem i ciałem, albo samym duchem. Oczy niech będą podniesione na świętą górę ołtarza, oderwane od nizin ziemi. Upokorzenia niech będą naśladowaniem Jezusa obecnego w tabernakulum, a ukrywanego pod nikłą postacią chleba swój Boski Majestat.”

Jan Wojciech Balicki (1869–1948) polski duchowny katolicki, teolog, błogosławiony Kościoła katolickiego

Rozważania. O. Joachim Bar, Wybór pism ks. Jana Balickiego, Warszawa 1978, s. 314.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, ks. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, t. 11, ATK, Warszawa 1987, s. 282.

Aniela Salawa Fotografia

„Gdy Pan Jezus przybył do naszego domu, przybyły też z Nim całe chóry Aniołów. Pan Jezus oddał się duszy mojej w tej chwili w nadzwyczajny sposób. Cały okryty blaskiem chwały, a miłość to taka była pałająca, że kilka dni to ustawicznie mnie parzyła i wszystkie zmysły miały udział w tej uczcie. Ale też Pan Jezus bardzo mnie strofował o przeróżne niewierności. Czynił to z naciskiem, że nie będzie się tak zbliżał, jak ja się poprawię. Czasem za uderzeniem takiej strzały, doświadczam poszczególnie zniewag każdego grzechu, jakie Pan Jezus z niego ponosi.”

Aniela Salawa (1881–1922) Polka, błogosławiona Kościoła katolickiego

Dziennik, 18 grudnia 1918.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Albert Wojtczak, Polscy święci. Służebnica Boża Aniela Salawa, t. 1, ATK, Warszawa 1983, s. 297.

Jan Twardowski Fotografia

„A Jezus myśli o nas w liter ciemnym stuku jak trudno w niebo wstąpić spod robactwa druku.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki
Jerzy Zawieyski Fotografia

„Tylko wielka świętość, prawdziwie wielka, odnajduje mowę sztuki.”

Jerzy Zawieyski (1902–1969) polski pisarz, aktor, działacz polityczny
Aniela Salawa Fotografia

„Często bardzo tak bywa, że w jakiejkolwiek porze czasu, ale szczególniej więcej spokojnej, pojawia się postać maleńkiej Dzieciny. Ale niezwykłej piękności i miłości, a mądrość tej Dzieciny to wcale nie jest ludzka, ani też nie jest do wyrażenia. Są przeróżne upominki i pieszczoty, i modlitwa wspólna nieznającymi wyrażeniami i przeróżnie uczy mnie Pan Jezus, i o przyszłości mówi. A wszystko to pociąga mnie niesłychanie, ażeby co pilno przyjść tam, gdzie On mieszka. Niekiedy godzinami trwa ten stan, jestem ustawicznie tym obcowaniem zajęta. Ale zwykle jestem najspokojniejsza, gdy się na cierpienie zgadzam. Często też jest mowa o trwogach i niepewnościach, jakie w duszy mojej się rodzą. Pyta często Pan Jezus, jakby nic nie wiedział, co dusza moja wtenczas robi. I mówił dalej, że o ile Mu zaufam, to On mi zginąć nie pozwoli. Mówił też, żebym zawsze wobec kapłanów była pokorną i uprzejmą, cichą, łagodną, lecz bez niepokoju, jak dobry Ojciec mię pouczał i tak przygotował. Ale znów postać zmienia. I tak powstaje, jako wyraz dobroci Ojca, a postawa jakby jakiego dojrzałego męża. Przemawia i daje odczuć, z jaką ufnością ma każdy prawo zbliżyć się do Niego, choćby się najgorzej czuł. Doświadczalnie dał uczuć Swoją ojcowską dobroć dla dusz, krwią swoją odkupionych. I zalecał, żeby każdemu o tym mówić.”

Aniela Salawa (1881–1922) Polka, błogosławiona Kościoła katolickiego

Dziennik, 13 września 1918.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Albert Wojtczak, Polscy święci. Służebnica Boża Aniela Salawa, t. 1, ATK, Warszawa 1983, s. 292–293.

Aniela Salawa Fotografia

„Często tak jest, jakoby sen i modlitwa taka, jakiej ja nigdy nie umiem, są słowa nadzwyczajne. Jestem w tym jakby zagubiona i sobie stracona. To znów uczuwam pociąg do poznania Bóstwa, ale na widok, a raczej z podziwienia Pana Boga w takiej nieskończoności, nie mogąc tego znieść ani wytrzymać, zostaję się jakby maleńkim dzieckiem, a w ten sposób traci się tę bojaźń, którą się w zwyczajnym stanie miało. I tak rozumiałam, że Pan Jezus, dając się pod różnymi postaciami poznać, nachyla się niejako do nędzy i nicości ludzkiej. Czyni to, litując się nad niedołęstwem człowieka.”

Aniela Salawa (1881–1922) Polka, błogosławiona Kościoła katolickiego

Dziennik, 16 maja 1918.
Źródło: o. Franciszek Świątek, W blaskach anioła. Bł. Aniela Salawa, Wyd. Maria Vincit, wyd. IV, Wrocław 2009, ISBN 9788385647607, s. 182.

Angelina Jolie Fotografia

„Wszyscy mamy ciemne strony. Jakaś część mnie nie jest całkiem zrównoważona.”

Angelina Jolie (1975) aktorka amerykańska

Źródło: Anna Bugajska, Angelina Jolie. Słodka zemsta, „To i Owo” nr 36, 3 września 2013, s. 4.

Aniela Salawa Fotografia

„Tak jak Bóg Ojciec doświadczył Syna Bożego, że na krzyżu umierając zupełnie zniszczony od męki, a Bóg Ojciec jakoby wzgardził męką Pana Jezusa, nie chciał ani na Niego popatrzeć. I to tak bardzo Pan Jezus najwiecej ceni, takie opuszczenie, jakby odrzucenie pozorne. I właśnie ten akt Pana Jezusa dopełnił Boskiej sprawiedliwości. Tak ma też być z duszą. W tak wielkim opuszczeniu dopełnia się największa ofiara, której Pan Bóg żąda od duszy, tylko potrzeba odwagi, męstwa, hartu i siły, a najważniejsze: wiary i wielkiej pokory.”

Aniela Salawa (1881–1922) Polka, błogosławiona Kościoła katolickiego

Dziennik, 19 marca 1919.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Albert Wojtczak, Polscy święci. Służebnica Boża Aniela Salawa, t. 1, ATK, Warszawa 1983, s. 311.

Maria Karłowska Fotografia

„Cała wieczność przeznaczona jest na chwałę, szczęście i zachwyt obcowania z Jezusem. Słuszna rzecz, abyśmy teraz służyły Jezusowi Ukrzyżowanemu.”

Maria Karłowska (1865–1935) polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek, błogosławiona katolicka

Źródło: Waldemar Rozynkowski, s. Glaudiosa Dobrska, Duch Pasterek/bł. Maria Karłowska, Wydawnictwo Bernardinum, Pelpin 2010, Pisma t. III, 1 s. 90.

Maria Teresa Dudzik Fotografia

„To nie taka łatwa rzecz będzie uczyć się sama i innych na zakonnice… zdałam się na wolę Pana Boga, aby czynił ze mną, co Mu się podoba… Gdy przyszłam, wdrapałam się po drabinie na sam wierzchołek, aby się przypatrzeć tej pracy i pomodlić się… nikt mnie nie widział prócz Pana Boga, którego czułam tak blisko… gdy pomyślałam, że będzie tu na tym miejscu Msza św. i inna chwała Boża, że to miejsce sobie Pan Jezus obrał na mieszkanie, tak odległe od kościoła, od ludzi, przejęta tymi wrażeniami płakałam z radości.”

Maria Teresa Dudzik (1860–1918) polska zakonnica

Wspomnienia. Teresa Dudzik – Historia Zgromadzenia. Archiwum P.O.S. w Rzymie, s. 34–35.
Źródło: o. Joachim Roman Bar OFMConv., s. Karolina Maria Kasperkiewicz Sł. NSJ – Polscy święci. Służebnica Boża Teresa Dudzik. t.7. ATK. Warszawa. 1985, s. 275.

Pokrewne tematy