„Pomyślałam, że za każdą radość w życiu muszę zapłacić czymś przykrym. Że to chyba jakieś nieodwracalne prawo.”

„Każdą chwilę życia, pomyślną jak i niepomyślną, uczynić czymś jak najlepszym – oto sztuka życia i właściwy przywilej rozumnej istoty.”

„Dla mnie obraz musi być czymś przyjemnym, wesołym i ładnym, tak, ładnym! Jest dość przykrych rzeczy w życiu, abyśmy mieli jeszcze tworzyć więcej.”

„(…) oszczędzaj bliźniego, łagodząc kształt swoich wypowiedzi, nawet wtedy, kiedy masz prawo, kiedy musisz przekazać mu przykrą dla niego treść.”

„Człowiek, który ma talent do filmu, teatru, czy – tak jak ja – prowadzi z powodzeniem fundację pomagającą niepełnosprawnym, może być bardzo kiepskim politykiem. A poza tym, gdy mam jakiś problem w zespole i muszę komuś powiedzieć coś przykrego, nie mogę spać i muszę brać środki nasenne. Będąc prezydentem, żyłbym chyba tylko na tych środkach”

„Piękno jest chyba czystą radością życia. Jest tym co naturalne, tym co niewymuszone, tym co właściwe dla każdego z nas, dostępne bez ograniczeń, bez brokatów.”

„Mówiąc między nami (…), z radością powitałbym niemal każdą wojnę, myślę bowiem, że ten kraj jej potrzebuje.”

„Radzili sobie [Ordyńcy], Czasem tak, jak z prawie wszystkim w życiu – jak z czymś, co się atakuje i próbuje zabić.”

„– Za dużo już tych praw (…). Nigdy nie wiesz, kiedy jakieś złamiesz. No nie, dziecinko?
– Mam na imię Edna – powiedziała dziewczyna. – Nie lubię, jak mnie nazywają „dziecinką”.
– Nie lubisz, dziecinko? To przykre, dziecinko. Ja zawsze mówię do dziecinki „dziecinko”.”

„Aktorzy chyba nie są łatwi do życia właśnie dlatego, że stale muszą coś robić w środku siebie.”