„Pytanie: Co to znaczy: „zrozumieć głębię swojego ducha”?
Pierwsza reakcja: O, piernika.”

„Nadajemy światu znaczenia przez odwagę naszych pytań i głębię naszych odpowiedzi.”

„Pan nie zrozumiał swojego pytania.”

„Najgorsze było zniszczenie w głębi nas samych. Takie słowa jak duch i dusza nabrały dla mnie większego znaczenia.”

„Widziałem wieżę pochyłą, ratusz sławny… To wszystko nie przechodzi jednak pierników, oj pierników, z których jeden posłałem do Warszawy.”

„Wszystko zaczyna się od ducha; w głębi duszy kilku osób, w życiu owego νους – które, jak mówi Arystoteles, niczym nie jest w swej objętości, niczym w swej masie – w nim to ukształtowały się wszystkie wielkie zdarzenia współczesnych dziejów.”

„Poznać to jeszcze nie znaczy zrozumieć. Ale nie sposób zrozumieć, jeśli się w ogóle nie poznało.”

„Najważniejsze jest zadanie sobie pytania: „Co we mnie wzbudziło daną reakcję, czyli w jaki sposób stwarzam to czego doświadczam i po co?””

„Pierwsze przykazanie: nie będziesz próbował zrozumieć zbyt wiele.”

„Zaczynamy. Pierwsze pytanie: jak by się pan najkrócej zdefiniował?
– Jestem z Wilna.”