
„Kuria jest labiryntem. Mechanizmem z setką, tysiącem niewiadomych.”
Postać: ks. de Vos do bohatera powieści
Urząd (1960)
Źródło: s. 176
mowa oskarżycielska przeciwko ordynariuszowi kieleckiemu, biskupowi Czesławowi Kaczmarkowi w 1953 roku.
„Kuria jest labiryntem. Mechanizmem z setką, tysiącem niewiadomych.”
Postać: ks. de Vos do bohatera powieści
Urząd (1960)
Źródło: s. 176
„Księża nie wierzą kuriom. Gdy tam pójdą pieniądze, zapadają się w czarną dziurę.”
Źródło: rozmowa Katarzyny Wiśniewskiej, Nie boję się niczego poza grzechem, „Gazeta Wyborcza”, 31 marca-1 kwietnia 2012
Źródło: http://cejrowski.com/dziennik/index. php? id=56211813&subpage=9&show_all=
Autorka: Agata Bielik-Robson, Ojciec odchodzi, krytykapolityczna.pl, 24 lutego 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/felietony/20130224/ojciec-odchodzi
nawiązanie do podziękowań kierowanych przez kard. Kazimierza Nycza pod adresem Hanny Gronkiewicz-Waltz na zakończenie jej prezydentury Warszawy
Żródło: "Potrafi już tu na ziemi budować Królestwo Boże". Kard. Nycz dziękował za prezydenturę Gronkiewicz-Waltz https://dorzeczy.pl/kraj/85194/Potrafi-juz-tu-na-ziemi-budowac-Krolestwo-Boze-Kard-Nycz-dziekowal-za-prezydenture-Gronkiewicz-Waltz.html, dorzeczy.pl, 27 listopada 2018.
Źródło: Łukasz Karpiel, Nie zamykajmy sobie drogi do zbawienia http://www.pch24.pl/nie-zamykajmy-sobie-drogi-do-zbawienia,2453,i.html, pch24.pl, 11 maja 2012.
Niccolo napisał słynnego Księcia, którego postać tytułowa zainspirowana była osobą Cesare Borgii, syna papieża Aleksandra VI, brata Lucrezii, wł. polityka, kardynała, księcia Romanii.
Źródło: J.H. Merle d’Aubigne Historia Reformacji XVI w, tom 1, s. 146.
Romani orbis liberatori, templorum restauratori, curiarum et rei publicae recreatori, barbarorum extinctori, domino nostro Juliano perpetuo Augusto, Alamannico maximo, Francico maximo, Sarmatico maximo, pontyfici maximo, patri patriae. (łac.)
napis na kolumnie podtrzymującej posąg Juliana.
O Julianie Apostacie
Źródło: L’Année épigraphique, 1969/70, 631
fragment listu wysłanego 5 grudnia 1227 r. do Henryka III, króla Anglii.
Źródło: Ernst W. Wies, Fryderyk II, tłum. Jacek Antkowiak, PIW, Warszawa 2002.