„Ziemia zapewnia wystarczająco wiele by zaspokoić potrzeby każdego człowieka, ale nie jego żądze.”

„Tylko kara śmierci może zaspokoić ludzką potrzebę sprawiedliwości.”

„Już tak jest, że nie ma człowieka, który by nie poczuł się chory, gdy się go o tym długo i uparcie zapewnia, on zaś zaczyna się w siebie wsłuchiwać. Każdy ma bowiem wewnętrzną potrzebę roztkliwiania się nad samym sobą i pragnie, by się nim opiekowano, a lekarze wiedzieli o tym zawsze i bardzo się dzięki tej wiedzy wzbogacili.”

„Samotność to potrzeba rynkowa jak inne; wystarczy ją zaspokoić i robi się pieniądze.”

„(czystość) Jest możliwa, piękna i wzbogacająca, jeśli opiera się na zasadzie pozytywnej: żywej, całkowitej miłości Boga, gdyż tylko ona jedna zaspokoić potrafi ogromną potrzebę miłości, której pełne jest serce człowieka.”

„Człowiek a robak — mała różnica! robaka ryba je, a człowieka ziemia. Czy pan, czy chłop, czy król, czy parobek, każdego ziemia zjeść musi, jak ryba robaka. Ot, co!”

„Zaspokoić potrzebę bycia z kimś, kto też pamięta magię dzieciństwa. To jest szczególnie ważne dla jedynaków (…).”

„Zarówno egoizm, jaki i bezinteresowność zniszczą człowieka. Jeśli dusza jest zbyt egoistyczna, myśli tylko o osobistych pragnieniach i celach, a jeśli będzie żyła wystarczająco długo, nikt jej nie wesprze i wielu spróbuje ja zniszczyć. Aby przeżyć, człowiek musi stać… się silny i pozbawiony serca, że ani miłość ani przywiązanie nie będą próbowały do niego dotrzeć. W końcu taka osoba przestaje już być człowiekiem, staje się bezduszną machiną (…) Osobą zbyt bezinteresowną rzucają tu i tam potrzeby innych – ciągnęła Przedwieczna. – Bo zawsze jest więcej potrzeb, niż mogłaby zaspokoić najbardziej miłosierna istota. Jeśli taki człowiek nie będzie dość silny, aby odpowiedzieć na najpilniejsze i najbardziej palące potrzeby, albo wykrwawi się na śmierć od stawianych mu żądań, albo utraci całą serdeczność w mechanicznej pogoni, żeby zaspokoić potrzeby świata. A zatem ktoś, kto pragnie, aby jego życie miało znaczenie, musi zawsze wybierać pomiędzy egoizmem i bezinteresownością.”

„Z natury rzeczy żaden pojedynczy człowiek nie może nigdy zaspokoić swej żądzy bogactwa, a możliwość zaspokojenia jej przez całą społeczność w ogóle nie wchodzi w rachubę. Podniesienie poziomu zamożności całego społeczeństwa, nawet bardzo znaczne, nie umniejsza tej żądzy, bez względu na to, jak powszechny byłby dobrobyt i jak «równo» i sprawiedliwie rozdzielone bogactwa. Każdy bowiem członek społeczności pragnie przewyższyć pod tym względem wszystkich innych. Gdyby pobudką do gromadzenia bogactw była, jak to się czasem zakłada, chęć zapewnienia sobie środków utrzymania lub podstawowych wygód życiowych, wówczas na pewnym szczeblu rozwoju gospodarczego ekonomiczne potrzeby społeczności mogłyby zostać zaspokojone; skoro jednak walka o bogactwo jest w istocie swej współzawodnictwem o uwarunkowaną majątkiem pozycję społeczną, stymulowanym przez nieustanne porównywanie się z innymi – nadzieje na zaspokojenie jej są całkowicie daremne.”

„No, już, wynoście się stąd! Ostatnie słowa są dla głupców, którzy nie powiedzieli wystarczająco wiele.”