„Zawsze i wszędzie są sprawy, rzeczy, zjawiska czy istoty, które trzeba rozumieć – i takie, w które wystarczy wierzyć.”

„Jeśli chcesz być optymistą i rozumieć życie, to przestań wierzyć w to, co się mówi i pisze, a obserwuj sam i sam wnikaj w istotę rzeczy.”

„Nie mówię, że coś z tego rozumiem, (…). – Ale właściwie co ja mogę powiedzieć o tej sprawie? Jeśli ty wierzysz w to, co mówisz, to dla mnie twoja wiara praktycznie załatwia sprawę. Muszę wierzyć z tobą.”

„Czymkolwiek się rozum twój uwichła, tak iż prawdy jaśnie obaczyć nie możesz, omamienia się tam obawiaj i niczemu nie wierz, jedno co jasną i jawną prawdą być wyrozumiesz.
Wiara prawdziwa jest istota rzeczy spodziewanych i ukazanie niewidomych, a ta jest, gdy tak wierzysz, jako się w sobie rzeczy mają. Ale jeśli ludzkimi wymysły omamiony sam nie wiesz, co wierzysz, i nie tak jest, jako wierzysz, fantasmę masz rzeczy zmyślonych, nie istotę spodziewanych ani ukazanie niewidomych.”

„(…) niejeden raz pieściłem w sobie tę głupkowatą pewność, która pozwala sądzić, że wystarczy jakiemuś zjawisku nadać nazwę, aby już na zawsze uwolnić się od potrzeby zrozumienia go.”

„Kochać to nie znaczy zawsze to samo,
Można kochać tak lekko, można kochać bez granic.
Kochać, żeby wszędzie i zawsze być razem,
Wierzyć, że jest dobrze, gdy jesteśmy sami.”

„Zawsze trudno jest uwierzyć, że straszne rzeczy zdarzają się naprawdę. Nie wierzymy w to nawet po latach.”

„Myliłam się. Przyznaję. Wierzyłam, że jeszcze są rzeczy, które mają na świecie znaczenie, i to tylko dlatego, że niegdyś je miały. Myliłam się jednakże. Nic nie ma znaczenia. Wystarczy tylko wiedzieć, że się jest, oddycha, i oddychać, i żyć.”

„Miłość jest zjawiskiem najbardziej nieforemnym – wszędzie jej pełno, a każdemu jej brak.”

„Są takie bezcielesne rzeczy, są zjawiska,
Co mają byt podwójny…”