„Naszym dostawcą surowców [w firmie Pollena] od detergentów był koncern Shell. Często jeździłem do Londynu i zawsze przyjmował mnie dyrektor ich Centrum Badawczego, dr Kerbner. Kiedyś odwoził mnie na lotnisko, poszliśmy na kawę. On mnie zaczął pytać o moją pracę nad związkami pachnącymi, bo tym się kiedyś zajmowałem. I opowiada, że ma pewien problem chemiczny z syntetycznymi alkoholami tłuszczowymi. Poradziłem, by spróbował jeszcze w inny sposób to rozwiązać. I na serwetce napisałem pewne wzory chemiczne. On tę serwetkę zabrał. Po roku pojechałem znowu do Londynu i mówią, że czeka na mnie dyrektor naczelny. Wszyscy jacyś tacy uroczyści i wręczają mi taki papier zafoliowany, a tam jest napisane, że to jest patent Shella, a twórcami patentu są dr Wilczek i dr Kerbner.(…) Najpierw się przeraziłem. Pomyślałem, że jak w Polsce się dowiedzą, to uznają mnie za zdrajcę, który sprzedaje, wywozi na Zachód tajemnice gospodarcze. Ale byłem jednocześnie zdumiony rzetelnością tego Kerbnera. Przecież nikt by się o tym nigdy nie dowiedział jaki był mój wkład.”

Tematy

tajemnica , kawa , ojciec , problem , czekanie , papier , dyrektor , kawa , lotnisko , wkład , praca , przerażenie , zachód , inny , czekać , chemiczny , nikt , rozwiązać , napisanie , kieliszek , przyjmowanie , nasi , zajmować , jeździć , opowiadać , smycz , mówić , zabrać , dostawca , koncern , twórca , na zawsze