„Smutki trzeba dzielić, a radości mnożyć.”

„Nielegalne zyski przynoszą nagłe radości i długotrwałe smutki.”

„Na tym polega przyjaźń, że troszczymy się o bliskich, odgadujemy ich ukryte pragnienia, radości, smutki.”

„Smutek jest samowystarczalny: by odczuć jednak pełną wartość radości, musisz mieć kogoś, by się nią podzielić.”

„Z mózgu bowiem, i z mózgu jedynie, początek swój biorą wszystkie rozkosze nasze i radości, śmiech oraz żarty, a takoż smutki nasze i bóle, żale i łzy…”

„Taka była nauka jego, dla wszystkich stworzeń żywych objawiona: że grzech największy – to smutek i szerzenie smutku, a najsławniejsza chwalba Boża – to radość święta, pogoda serca, pieśń i sianie radości.”

„Poszłam daleko w głąb siebie, w straszliwy labirynt i oślepłam tam wewnątrz, i już niczego nie uda mi się zobaczyć ponad to, co już zobaczyłam. I widziałam samotność, smutek i wielki żal. I chwilę radości, która nie należała do mnie.”

„Żyć jest słodko, a smutek to życie!”

„Smutek! o smutek! – głaz nie do przebicia -
Kiedy świadomość życie jak piorun rozszczepi,
A razem błyskawicą gdy olśni, oślepi -
I oto stoisz wobec drzazg swojego życia.”

„Przeciwnie, smutek i zniechęcenie są w stanie całe życie kapłana sparaliżować i sprawić, że kwaśnym nastrojem swej duszy będzie raczej odstręczał od dobrej nowiny, okazując, że dla niego samego nie jest ona tak dobra, skoro mu pociechy i radości nie przynosi.”