„Dziadku mój! Oto jestem teraz w Górnym Świecie,
wyżej niźli bogowie, ci więksi i mniejsi, ci znani
i nieznani
I cóż? Bóg jest człowiekiem, a człowiek jest bogiem
I oto rzeki nasze, tak potężne, czczone,
których nurty od siebie ziemie oddzielają, zmieniły się jakoby
w niteczki pajęcze
Człowiek stał się bogiem

I gdzież jest teraz kondor? Gdzie przepadły orły?
Niewidzialne, znikome jak drobiazg owadzi, zniknęły
gdzieś w przestworzach wśród błahostek innych”

„I oto stał przede mną, moje cudo, mój młody Bóg.”

„Człowiek jest stworzony przez Boga i dla Boga.”

„Człowiek to byt, który aspiruje do bycia Bogiem (…). Być człowiekiem to dążyć do bycia Bogiem, albo jeśli kto woli, człowiek jest w sposób fundamentalny pragnieniem bycia Bogiem.”

„Człowiek nie jest godny Bogu, ale nie jest niezdolny stać się Go godnym.”

„Nie Bóg stworzył człowieka, lecz człowiek Boga.”

„O duszo, co będziesz czuła, kiedy opuścisz ten świat? Zniknął ciasny, pewny, ograniczony świat i oto unosisz się w przestworzach albo pływasz w morzu – a świat ten znika na twoich oczach i oto zniknął! Cóż za nowy sposób myślenia!”

„Bóg tworzy zwierzęta, człowiek – sam siebie.”

„Czuję się Joasią Brodzik, człowiekiem, dzięki Bogu. Żadna Telekamera ani inny Teletubiś nie jest w stanie tego zmienić.”

„W naszych serc wyczerpaniu, gdzie włada martwota,
Bóg znów stał się człowiekiem, człek jest zapomniany!”