„Chociaż umarł, dotąd przemawia.”

„Jeśli znalibyśmy wartość chociaż jednej Mszy św., to umarlibyśmy ze szczęścia.”

„Wymarzone, ukochane głosy
tych, co umarli, albo tych, co dla nas
tak są straceni, jak umarli.

Czasem do nas przemawiają w snach
czasem je w zadumaniu słyszy umysł.

A z ich brzmieniem powraca na chwilę
dźwięki najpierwszej naszego życia poezji,
jak muzyka, która nocą, gdzieś w dali, dogasa.”

„No, to rzeczywiście nie są pieniądze – lekceważąco powiedział do swego gościa Woland – chociaż szczerze mówiąc, nawet tyle nie jest panu potrzebne. - Kiedy ma pan zamiar umrzeć?”

„(…) smutna prawda polega na tym, że kiedy komuś umrze bliska osoba, znajomi często zaczynają tego kogoś unikać, chociaż akurat w takich chwilach obecność przyjaciół jest najbardziej potrzebna.”

„Jak dotąd człowiek miał jedno ostateczne prawo. Mógł umrzeć za swoje przekonania. GPU pokazała światu, że i to prawo można oskarżonym odebrać. 16 ludzi potrafiono zmusić do samoupodlenia i odebrać im nie tylko życie, ale i godność ludzką.”

„Umrze naród, w którym umarli bohaterowie.”

„Myślałem, że bez ciebie umrę, i chyba umarłem.”

„Dobrze, że Pol Pot umarł. (…) Był wietnamskim agentem. Mam na to dokumenty. Pol Pot spadł niczym przejrzała papaja. (…) Został bez niczego. Bez władzy. Bez przywilejów. Był nikim. Bawolim łajnem. Gorzej. Łajno chociaż się przyda. Można nawieźć nim pole.”

„Wszyscy kiedyś umrzemy. Takich nas stworzył Wszechmogący. Wybór, jaki nam pozostawił, to nie – kiedy umrzemy, ale – jak. Umrzemy, kiedy taka będzie Jego wola, i nic na to nie poradzimy, choćbyśmy ukryli się w kamiennej twierdzy. Do wyboru pozostaje, jak umrzeć. Ja postanowiłem umrzeć jak wojownik.”