„Cóż jest więcej niesprawiedliwego, jak kiedy ludzie nienawidzą tego, czego nie znają?”

„Kto wad nienawidzi, nienawidzi i ludzi.”

„Nie dane jest człowiekowi sądzić, co sprawiedliwe, a co niesprawiedliwe. Ludzie wiecznie się mylą i będą się mylić – i to właśnie w tym, co uważają za sprawiedliwe albo za niesprawiedliwe.”

„Tylko płytcy ludzie znają siebie.”

„Nienawidzę martwych ludzi.”

„I cóż za prawdą świadczy bardziej niż to, że błąd ma więcej czaru?”

„W Europie wszyscy powiedzieliby „Cóż, oni chcą wycisnąć cię jak cytrynę.” Cóż, zgadza się! Ale, wiecie, mam sok, więc czemu nie?”

„Bardzo trudno wywieść ludzi w pole, jeśli je dobrze znają.”

„Mówi się wiele o oświeceniu i pragnie więcej światła. Mój Boże, cóż jednak pomoże światło, gdy ludzie albo w ogóle nie mają oczu, albo (nawet jeśli je mają) świadomie wyrzekają się patrzenia.”

„Mam po prostu taką minę. Ludzie podchodzą i pytają „Co się stało?” Nic. „Cóż… marszczenie brwi zabiera więcej energii niż uśmiechanie się.” Taaak… wiesz, że wytykanie tego zabiera więcej energii niż zostawienie mnie w spokoju?”