„(…) liczne są przykłady ludzi, którzy dla swych bogactw ponosili prześladowania, dochodzące aż do śmierci, tudzież takich, którzy dla zdobycia skarbów narażali się na niebezpieczeństwa, aż w końcu życiem przypłacili swą głupotę.”

„Ludzie z przypadku uczynili mamidło, którym usprawiedliwiają swą własną głupotę.”

„Z obawy przed możliwym niebezpieczeństwem narażamy się czasem na pewną zgubę.”

„Często trudniej skarby zachować, niż je zdobyć”

„Nie może ręczyć za swą odwagę, kto nigdy nie był w niebezpieczeństwie.”

„Moimi skarbami nie są ani złoto, ani srebro, ani drogocenne kamienie, ani żadna rzecz, która łatwo się psuje i krótko trwa, ale wytwory pracy mojego umysłu (…); to są skarby znacznie trwalsze niż wszystkie bogactwa ziemskie. I z tego właśnie powodu mam je w szczególnej cenie. Ponieważ one to sprawią, że będę żyć po śmierci, i stanowić będą świadectwo, że nie żyłem na tym świecie na darmo i bezużytecznie.”

„Kiedy namiętność ponosi człowieka, rozsądek podąża za nim płacząc i ostrzegając o niebezpieczeństwie.”

„Za bogactwo się płaci. Za dużo się płaci. Żadne skarby nie są tego warte.”

„kościół odrzucił w życiu dobroć i wszechprzebaczenie; co więcej w prześladowaniu swych przeciwników był bezgranicznie okrutny”

„Miłość jest życiem w całej swej pełni, jak puchar pełen wina. Żyjemy na tym świecie dotąd, dopóki kochamy… Życie zdobywa swe bogactwa – dzięki poparciu świata, swą wartość – dzięki poparciu miłości.”