„Długi dzień łagodzi ból.”

„Przy oknie, wyciągając swą żylastą szyję,
Cały dzień długą nitką zmięty towar szyje.”

„Ależ kiedyś ludzie gadali, gadali, gadali! Wszyscy, jak dzień długi, uprawiali swoje bla bla bla. Niektórzy kontynuowali ten proceder nawet we śnie.”

„Nawet własny ból nie jest tak ciężki jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.”

„Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.”

„Czuję się zaszczycona i dumna. Jestem odrobinę zakłopotana, ponieważ nie sądzę, żebym zasłużyła na wszystkie te wspaniałe komplementy, więc nie do końca wiem, jak powinnam się zachować. Jednak jest to dla mnie naprawdę wspaniały dzień i zapamiętam go na długi czas.”

„Ból przyćmił strach, a ciemność uśmierzyła ból.”

„Objąć cię słowem chociażby na chwilę,
na krótki moment jak rozbłysk świtu, gdy w dialogu
z nocą dzień się pojawia, by mnożyć zwątpienie,
ale także radość, i ufność, i gorycz, i ból po stracie,
przeżywanie piękna co równie nieobjęte
jak ziemia”

„Ból się uspokoi i przejdzie.”

„Praca uodparnia na ból.”