„Wydaje mi się, że nie zadają sobie pytań ci, którzy w swoim mniemaniu osiągnęli wszystko. Chociaż z drugiej strony myślę, że i do nich w pewnym momencie dotrą pytania związane z tym – gdzie jedziemy? Właśnie wszyscy odbywamy tę wspólną podróż. Nie powiem gdzie, ale powiem, że do…”

„Psychiatra to facet, który zadaje ci wiele kosztownych pytań, jakie twoja żona zadaje ci za darmo.”

„Kiedy chcę wiedzieć, co myśli Francja, zadaję to pytanie sobie samemu.”

„Są pytania, które pozostają bez odpowiedzi. Są pytania, których nie można zadawać. Są odpowiedzi, do których trudno znaleźć pytanie.”

„Nie myśleliście nigdy, (…) że niebezpieczeństwem zadawania pytań jest to, iż możecie usłyszeć odpowiedź?”

„Gdybyś wiedział, co tutaj cię czeka,
może byłbyś jak ja,
zaplątany w pytania i lęki
i też nie mógłbyś spać,
chociaż jeszcze nie chodzisz po ziemi,
powiem cicho ci, że
długo czekam już tutaj na ciebie.”

„Łatwiej jest mi odpowiedzieć, które pytania lubię. A więc inteligentne i te, które związane są z tematem filmu. Nie przepadam za pytaniami dotyczącymi mojej osoby, bo jako osoba wydaję mi się, że nie jestem aż tak ciekawa.”

„Cierpienie zadaje pytania.”

„Chociaż pytania filozoficzne dotyczą wszystkich ludzi, nie wszyscy zostaną filozofami.”

„Dlaczego właśnie ja sformułowałem zasadę względności? Ile razy zadaję sobie to pytanie, wydaje mi się, że przyczyna jest następująca: normalny dorosły człowiek w ogóle nie rozmyśla nad problemami czasu i przestrzeni. W jego mniemaniu przemyślał to już w dzieciństwie. Ja jednak rozwijałem się intelektualnie tak powoli, że czas i przestrzeń zajmowały moje myśli nawet wtedy, gdy stałem się już dorosły.”