„Jeśli bolszewiccy towarzysze idą z Wielkorusi pomóc nam w ciężkiej wojnie z kontrrewolucją, winniśmy powiedzieć im Witamy serdecznie, drodzy przyjaciele Jeśli jednak idą tutaj w celu monopolizacji Ukrainy, powiemy im Ręce precz”

„Powiem krótko: Witaj, wódko!”

„Już po pierwszym transporcie! Pomyśl, ja – od Bożego Narodzenia przewinęło się przez moje ręce chyba z milion ludzi. Najgorsze są transporty spod Paryża: zawsze człowiek spotyka znajomych.
– I co im mówisz?
– Że się idą kąpać, a potem spotkamy się w obozie. A ty byś co powiedział?”

„Powiedz mi, kim są twoi przyjaciele, a powiem ci, kim jesteś.”

„Nic się nie zmienia w tym względzie od 30 lat. Dziś prasa nie służy informacji, ale korzyściom: polityków, ludzi biznesu, ideologii. Trzeba dziś jasno powiedzieć, że zarobki dziennikarzy nie idą za etyką, ale za sensacją, za newsami.”

„Naszym problemem jest to, że lubimy narzekać, a w tym zbiorowym narzekaniu nie dostrzegamy wielu spraw, które idą dobrze. Lepiej powiedzieć sobie, że nie można mieć wszystkiego, robić swoje i czekać na lepsze czasy. Bo one w końcu nadejdą.”

„Przyjaciele są potrzebni nie tylko po to, aby powiedzieli najgorsze rzeczy, ale także, żeby wiedzieli jak to zrobić.”

„Kondomy zabiły romantyzm, ale o wiele łatwiej jest z kimś się przespać – powiedział mój kumpel. – Jest w kondomach coś takiego, że kobiety czują, jakby seks nie miał znaczenia. Bo nie ma kontaktu z ciałem. I idą z tobą do łóżka o wiele chętniej.”

„Nie, spokojnie. Chce pan wracać do historii, to powiedziałbym, że sytuacja jest taka trochę jak z Sienkiewicza, kiedy między dwoma obozami zalegli przeciwnicy. Na początku się lżą, a potem zobaczymy. Albo dochodzi do bitwy, albo dochodzi do tego, że idą razem na grzańca.”

„W Japonii zapytano mnie niedawno, jak mogę pomóc zmniejszyć wskaźnik samobójstw. Jest ich ponad sto dziennie… W większości przypadków chodzi o pracobiorców, którzy na wieść o zwolnieniu idą rzucić się pod pociąg, bo nie mogą się zdobyć, żeby powiedzieć o tym rodzinie. Jest to już tak rozpowszechnione, że pracodawcy zatrudniający tych samobójców muszą płacić wysokie kary firmom kolejowym! To nasunęło mi pomysł, który obecnie analizujemy. Można by powiedzieć przedsiębiorstwom: zanim zwolnicie kogoś z pracy, powiedzcie nam o tym. My zatrudnimy tę osobę, a wy dacie nam część pieniędzy z odszkodowania, które musielibyście zapłacić, gdyby odebrała ona sobie życie…”