„A ja chodzę i niestraszna mi wichura ni ulewa,
Ani piorun, który trafił obok drzewa,
słucham wiatru, który wciąż inaczej śpiewa.”

„W złą pogodę,
wśród kanonady piorunów,
kiedy ulewa
odsłania ostatnią warstwicę ziemi —
szarpię się jak zaczepiony haczykiem
o połę własnego surduta.”

„W taką noc nie można spać.
Wciąż skrzypią drzwi i trzeszczy dach.
I słucham tak, wciąż sam i sam,
Co śpiewa mi w kominie wiatr.”

„Ten zaś, co ni dla siebie mądry, ni drugiego przestróg nie słucha, nie jest zdatny do niczego.”

„To nieprawda, że pisanie jest przyjemnością,
wsłuchiwania się w ciepłotą melodii wiatru.
Że wystarczy słuchać ludzi, chodzić brzegiem
morza, być wyrozumiałym dla pijaka.”

„Kiedyś Franek [syn] słuchał Muńka Staszczyka i powiedział mi, że jestem prawie tak dobra jak on, tylko śpiewam trochę inaczej. Był to dla mnie największy komplement.”

„Żyję dla muzyki, nie dla dobra sprawy.
Słucham Metalliki, czasem Okudżawy.
Słucham ćwierku ptaków, szeleszczenia drzewa.
Szumienia strumyka. Kurwa! co ja śpiewam?!
Durna to piosenka, makabryczne rymy.
Ludzie dajcie czadu, zara kończymy.”

„Niczym swobodna jestem wiklina
Lub na gałęzi mata ptaszyna,
Co latem śpiewa.
A w zimie łzami oczy zalewam
I drżę jak z liści odarte drzewa,
Gdy chłód zagości.
Lecz nie ma we mnie jadu ni złości,
………………………………………….
Nie mam pod słońcem żadnej własności.
Że jutro będzie lepiej, nadzieja −
To moje święto.”

„Wybicie, skok – i niech to piorun trzaśnie,
trybuny w śmiech, a ja przełykam łzę –
i znów strącone głupie dwa dwanaście,
poprzeczka leży smętnie obok mnie.”

„Taka ulewa, a ryby nie mokną.”