„W samej rzeczy, człowiekowi nie wolno nawet w porządku nadprzyrodzonym zajmować się tylko sobą; nie wolno mu nawet o własnem zbawieniu myśleć z wykluczeniem tego ogólniejszego celu, któremu ma ono być podporządkowane, a którym jest chwała Boża. I tu pierwiastek bezinteresowny miłości Boga musi górować nad bardziej interesowną troską o własną duszę.”

„Chwała temu, kto kocha tylko to, co mu wolno, a nienawidzi tego, co powinien.”

„Bogu należy być bardziej posłusznym niż człowiekowi. Jeśli wymaga się od nas czegoś, co godzi w Boga lub wiarę, to nie tylko wolno nam, lecz nawet jesteśmy zobowiązani odmówić posłuszeństwa”

„Nie wolno iść na łatwiznę i nie wolno żyć bez celu. Myślę, że trzeba zapłacić cenę i być z tego dumnym.”

„Oj, nie wolno rzeczy wielu,
Kiedy celem jest brak celu”

„W każdej duszy są rzeczy, których pokazywać nie wolno. Nawet wówczas, gdy się kocha? Właśnie wówczas!”

„Pogoda twarzy należy do toalety duszy chrześcijańskiej; nie wolno jej się bez niej ukazywać ludziom, gdyż świadczyłoby to o niezadowoleniu z Boga i niedostatecznej miłości do niego.”

„Poecie wolno wiele, nawet bardzo się mylić, nie wolno jednak kłamać.”

„Jeśli mój Bóg jest jeden, to człowiekowi, który jest o tym przeświadczony, wolno pozwolić sobie na wszystko wobec tych, którym owego przeświadczenia zabrakło.”

„A któż jest bardziej ubogi niż ten, kto nie wie o wielkiej wcielonej miłości Boga i o życiu wiecznym? I czyż może stać się bardziej wewnętrznie bogaty niż ten, kto zaufa Bogu, zawierzy Mu swoje życie i pozna wspaniały Boży plan dla każdego z nas?”