„Bycie poetą to coś więcej niż pisanie wierszy. Bycie poetą to również podjęcie szczególnego zobowiązania: by zaakceptować tę tragiczną rolę, jaką wyznaczył los, cieszyć się nią i godnie ją wypełniać.”

„Kim chciałbym być
Poetą i chciałbym pisać wiersze
o Warszawie byłyby najpiękniejsze.
Pisałbym je nad Wisłą wymyślał z serca, z głowy,
pisałbym je w Łazienkach, na liściach kasztanowych.”

„Wiele dałbym za to, żeby
Ten wiersz był pudełkiem
zapałek, odkrytą lampką
na biurku, kwitkiem z pralni.
To marzenie czyni mnie
poetą.”

„Wolność to nic więcej, niż szansa na bycie lepszym.”

„Wiersz urósł nam do potwornych rozmiarów i już nie my nim rządzimy, ale on nami. Poeci stali się niewolnikami – i moglibyśmy określić poetę, jako istotę która już nie może wypowiadać siebie, gdyż musi wypowiadać Wiersz.”

„Bycie martwym to niewiele więcej niż stan umysłu.”

„Nie byłem dysydentem, ale ciągle trzeba było uciekać przed idiotyzmem tamtych czasów. Gdy chciałem dostać paszport, a nie miałem pieczątek, bo nigdzie nie pracowałem, wmówiłem takiemu gościowi, że jestem poetą. I że nie należę do Związku Literatów, bo jestem na razie młodym poetą. „Gdzie pan pracuje?” – pytał. „W domu. Piszę wiersze”. „Ale musi pan mieć poświadczenie” – naciskał. „Mama mogłaby wystawić” – odpowiadałem. „Ale ona nie ma pieczątek” – konstatował tamten. „No nie ma””

„Nie interesuje mnie bycie „kochankiem”. Interesuje mnie tylko bycie kochaniem.”

„Bycie prawdziwym jest czymś innym niż bycie uważanym za prawdziwe.”

„Jeśli piszę wiersz, czuje się poetą. Jeśli ubieram go w dźwięki – jestem muzykiem. Może jedynie najlepiej czuję się w satyrze politycznej, bo robię to od wielu lat i wiem, że robię to dobrze. Na pewno jednak nie chcę być zaszeregowany w jakąkolwiek ramę. Po prostu prowadzę firmę o nazwie Krzysztof Daukszewicz.”