„Dalekie ścieżki, po których jabłądziłem kiedyś w pogoni dnia,i kwiaty, które witały nas,w żółte kolory zamienił czas.”

Źródło: Barwy jesieni, piosenka z repertuaru Czerwonych Gitar (muz. Seweryn Krajewski)

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 2 lipca 2022. Historia
Marek Gaszyński Fotografia
Marek Gaszyński 7
polski dziennikarz i prezenter muzyczny 1939

Podobne cytaty

Michaił Bułhakow Fotografia
Arthur Rimbaud Fotografia

„Pod żółtą, czystszą od luidora powieką
kaczeniec w wodzie – kwiat twej, Małżonko, wierności!”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Poezje
Źródło: Pamięć, tłum. Adam Ważyk

Ryszard Riedel Fotografia

„Kiedyś dzieci-kwiaty były zdrowsze…”

Ryszard Riedel (1956–1994) polski muzyk rockowy, wokalista
Alicja Bachleda-Curuś Fotografia

„Kiedyś bałam się, czy mój dystans do świata nie sprawi, że zamienię się w Królową Śniegu.”

Alicja Bachleda-Curuś (1983) polska aktorka

Źródło: „Viva”, nr 12, czerwiec 2007

„I kwiat czasem się odchyla
Od motyla do motyla…”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Bajki dla dorosłych
Źródło: Odwrotność, s. 9

Wasyl Machno Fotografia

„Hańbę zniosę, na wszystko przyjdzie kiedyś koniec
Kwiaty, usta i sady – wszystko nicość wchłonie”

Wasyl Machno (1964) poeta, prozaik, tłumacz

Źródło: Ciepło jesiennego liścia, tłum. Andrzej Nowak

Michał Kula Fotografia

„(…) żyjemy w kulturze bankomatu. I w pogoni za pieniądzem zaczyna brakować czasu na skupienie się na sobie, własny rozwój.”

Michał Kula (1955)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Częstochowa, 9 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/staramsi.htm

Jan Zych Fotografia

„Są chwile o świcie jak jabłka rumiane.
Jest południe jak złota lawina.
A potem wieczór ścieżki dnia splątane
księżycowym sierpem przecina.”

Jan Zych (1931–1995)

Źródło: Tobie mówić, „Życie Literackie” nr 21, 20 maja 1956, s. 4. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14811

Ignacy Domeyko Fotografia

„Nie masz zapewne kraju, który by mniej był podobny do naszego jak ten, w którym przyszło mi odpocząć po wojnie, po wrzawie paryskiej i po dalekiej podróży… Cały horyzont od wschodu kordylierami pociągnięty, olbrzymimi najeżony cyplami, których kolory mienią się od wejścia słońca aż do jego zachodu.”

Ignacy Domeyko (1802–1889) polski geolog i mineralog, badacz Ameryki Południowej

w liście do swego stryja, o Chile, kraju do którego Domeyko wyemigrował.
Źródło: Jolanta Klimowicz, Moje Chile, Warszawa 1973

Pokrewne tematy