„Nie ma nic bardziej groźnego, ubliżającego człowiekowi i męczącego niż pospolitość.”

„To człowiek człowiekowi najbardziej potrzebny jest do szczęścia.”

„Kładę się zawsze bardzo wcześnie, utrudzony, choć nie można odnotować żadnego męczącego zajęcia podczas mojego dnia.”

„Sprzeczności nie są groźne, bo same się znoszą; groźne są niedorzeczności.”

„Może częścią podejścia opartego na dialogu jest uznanie, że odmienność, rozłam, podziały i rozbicie są nieodzowne od nieraz niezwykle męczącego procesu demokratyzacji?”

„Miłość jest siłą, która nie narzuca się człowiekowi od zewnątrz, lecz rodzi się w jego wnętrzu, w jego sercu, jako jego najbardziej wewnętrzna własność.”

„Im życie bardziej nikczemniejsze tym więcej człowiekowi zależy na nim; jest ono wówczas protestem, ciągłą zemstą.”

„A więc on jest groźny? – zapytała Łucja.
– Groźny? – powtórzył pan Bóbr. – Nie słyszałaś, co powiedziała moja żona? Oczywiście, że jest groźny. Ale jest dobry. Powiedziałem wam, że on jest Królem.”

„Pierwszy skok w przeszłość zawsze powoduje pewien szok temporalny. Przeszłość jakoś zawsze wydaje się człowiekowi bardziej śmierdząca i bardziej chaotyczna niż oczekiwał.”

„Najszczęśliwszy geniusz ledwo dokaże, ażeby samym instynktem i naturą wyniósł się nad pospolitość. Sztuka jest sztuką, kto jej nie zbadał, nie może zwać się poetą, ani artystą.”