„Kto prawdziwie Kocha Boga, nie pragnie Jego Miłości wzajem.”

„Pragnę kochać Boga nad życie. Oddam je chętnie w każdym czasie, ale bez gorącej i wielkiej miłości Boga nie chciałbym iść na drugi świat.”

„Wszystkie cnoty bez miłości są niczym, a wtedy tylko są prawdziwie cnotami, kiedy wypływają z miłości Boga i bliźniego.”

„Miłości innych pragnie się po to, by mieć jeszcze jeden powód do kochania siebie.”

„Strasznie zwiodą śmiertelnych korzyści starania, gdy wszystkiego w miłości pragną – prócz kochania.”

„Nie może kochać ludzi, kto kocha pieniądze, rozkosz i władzę. Ten kocha ludzi prawdziwie, kto kocha cnotę.”

„Prawdziwie kochasz wtedy, kiedy nie wiesz, dlaczego.”

„Teologiczna cnota miłości, której Bóg udziela duszy wraz z łaską uświęcającą, nie wymaga byśmy bliźniego kochali ze względu na niego samego, na te zalety i wartości, które posiada w naszych oczach, ale abyśmy kochali go ze względu na Boga, byśmy kochali dlatego, że Bóg go kocha i wzywa do przyjaźni z sobą. Przez cnotę miłości stajemy się przyjaciółmi Boga, tymi na których rozciąga się Jego przyjaźń.”

„Serce jest na to, abyśmy kochali, a cóż bardziej jest miłości godne, jak Bóg.”

„Bóg może tylko kochać. Bóg nas ukochał, zanim my Go pokochaliśmy. Kochani taką odwieczną miłością przeczuwamy, że nasza odpowiedź polega przede wszystkim na tym, żeby zdać się na Niego.”