„Zobacz, pająki tkały welon twój,
Widzisz, z pajęczej przędzy tkany tiul.”

„Lecą ptaki w tkane nieznane.
Szumią palmy w puszystym wzorze.
Świecą gwiazdy nad Krajdywanem.
Toczy pianę wzburzone morze.”

„Odnosiłem wrażenie, że żądają ode mnie, bym tkał przez dnie i noce w piwnicy czekając, aż dzicz przyjdzie mnie wyrzucić, zniszczy wpierw moją tkaninę, po czym zaciągnie mnie do innej piwnicy, by zatłuc na śmierć.”

„Lubię pisać w podróży, rzadko kiedy teksty powstają w domowym zaciszu, choć i takie się zdarzyły. Tkanie zdań najlepiej wychodzi mi w zawierusze, natłoku pracy. W takich momentach, gdy przychodzi piosenka, dochodzi we mnie do automatycznego wyrównania ciśnienia wewnętrznego.”

„Polacy winni je [chorągwie] strzec i przechowywać jako wieczystą pamiątkę i symbol, w miejsce starych winni tkać nowe, by ze względu na ogromną i nieprawdopodobną walkę i odniesiony w niej triumf istniał dowód tak wielkiego zwycięstwa i by widniały częścią te same chorągwie, częścią takie, jak gdyby były te same.”

„Tu widzę, jak pięknie rośnie moja trumna, zobacz no te sosny.”

„Chciałbym powiedzieć że
No chciałbym ale i nie
Raczej nie – Za dużo znaczeń
Pseudo-Dionizy wie. I Karol przez duże pe
Jak to jest gdy się zobaczy
A ja nie widzę nic”

„Szczęście jest tylko marzeniem, a rzeczywistością jest ból. Sprawdzam to już przez osiemdziesiąt lat. Nie widzę innej rady, jak poddać się temu i powiedzieć sobie, że muchy są po to, by je zjadały pająki, a ludzie po to, by ich żarły zmartwienia.”

„Wspomnienia spowijają mnie niczym welon. Unoszę ramię i zaraz otacza je rękaw wspomnień. Spoglądam i widzę mnogość czasów. Najbardziej jednak lękam się tego, że podobnie jak z innymi kwestiami, okaże się, że tak się one tylko ciągną przez stulecia na samej granicy nicości.”

„Istnieją trzy strony każdej kwestii: twój punkt widzenia, jego punkt widzenia i – do diabła z tym wszystkim.”