„Niewzruszony na swym Olimpie bóg Goethe, który opisuje ludzkie namiętności, nigdy ich nie odczuwając ani nie podzielając, zawsze wydawał mi się istotną niezbyt pociągającą, która swą nieczułością, egoizmem i pychą przypomina diabła, a człowieka jedynie swoimi drobnymi namiętnościami.”

„Rocznice były zawsze terenem bardzo podatnym do rozpalania namiętności.”

„Twój bóg to maszyna; stworzyłeś ją, by służyła twym namiętnościom i to one wprawiły ją w ruch; lecz skoro krępuje ona moje namiętności, nie dziw się, że ją odrzuciłem.”

„Chrystus i Kościół życzą sobie, by wszyscy wierni codziennie przystępowali do Stołu Pańskiego, i życzeniu temu na pierwszym miejscu przyświeca myśl, by wierni złączeni z Bogiem w Najświętszym Sakramencie z niego czerpali siłę do zwyciężania namiętności, do pozbycia się drobnych powszednich przewinień, do ustrzeżenia się od ciężkich grzechów, na jakie jest wystawiona ludzka ułomność.”

„Ludzie wybierają dobro albo zło, ale zawsze pozostają w granicach swojego egoizmu.”

„Ilekroć kochamy, zawsze kochamy tak, jak po raz pierwszy. Każda nowa miłość zwiększa siłę naszych namiętności.”

„Prawa natykają się zawsze na namiętności i na przesądy prawodawcy. Czasami przechodzą przez nie i barwią się od nich; czasem utkwią w nich i wrosną w nie.”

„Nie ma namiętności, w której by samolubstwo władało tak potężnie jak w miłości: zawsze skłonniejsi jesteśmy poświęcić spokój ukochanej osoby niż postradać własny.”

„Mężczyźni chcą być zawsze pierwszą miłością kobiety… My, kobiety, jesteśmy subtelniejsze w tych sprawach. Tak pragniemy być ostatnią namiętnością mężczyzny.”

„Gdyby Bóg istotnie liczył się dla swych kapłanów wielokroć więcej od wartości doczesnych, nie zabiegaliby o nie aż tak łapczywie.”