„O, zbyt dobrze znam tych, którzy w upokorzonej dumie lub ślepym zapale zagnieżdżają się zawsze o milę ponad lub pod prawdą.”

„Jedynymi normalnymi ludźmi są ci, których nie znasz zbyt dobrze.”

„O mnie mówią zawsze albo zbyt źle, albo zbyt dobrze”

„To wcale nie jest śmieszne, kiedy znasz samego siebie zbyt dobrze albo sądzisz, że znasz – każdy potrzebuje trochę próżności, aby przetrwać i podnieść się po porażkach.”

„Dobrze, Panie żeś mnie upokorzył… dobrze… w sposób, w jaki Ci się, mój Panie, spodoba, jakimikolwiek upokorzeniami mię nawiedzić. Wielka to łaska te nawiedzenia.”

„Nazizm to był bunt upokorzonych, i frankizm. Castro też stanął na czele upokorzonych. Ta odpowiedź jest zawsze prawdziwa.”

„Wolę pracować z kimś, kogo znam dobrze, niż z kimś, kogo nie znam.
– Bardzo dobrze. Ale bądź ostrożna, Aurayo, abyś w imię starej przyjaźni nie zrezygnowała z siebie. Zbyt łatwo to zrobić.”

„Magia przyciągania i zachwytu nie przetrwa krótkotrwałej eksplozji, jeśli opiera się ona wyłącznie na hormonach. Jestem zbyt stary, aby tego nie wiedzieć. I zbyt dobrze znam się na chemii.”

„Nie znam niczego lepszego niż „Appassionata”, jestem gotów słuchać jej codziennie. Niesamowita, nadludzka muzyka. Zawsze z dumą, być może naiwną, myślę: oto jakie cuda mogą tworzyć ludzie!”

„Połykam strach, mijają dni, zatrutą krew mam od kłamstw i win
Zbyt dobrze siebie znam, te obietnice zmian…”