„Lepiej, żeby obłok bujał w człowieku niż odwrotnie.”

„Człowiek szlachetny stara się, by inni byli dobrzy. Prostak czyni odwrotnie.”

„Bo dlaczego właściwie człowiek ma tylko odczuwać, a nie myśleć, lub odwrotnie, dlaczego zdolność odczuwania ma oznaczać zanik zdolności rozumowania i odwrotnie, dlaczego człowiek ma być albo wzruszonym debilem, albo kalkulującą kłodą? Dlaczego ma, kiedy – po pierwsze – nie może?”

„Niewypowiedziany ból, wstrząsająca rozpacz, diabelska wściekłość i ten obłok smutku ciągle zasnuwający myśli, przeobrażający się stopniowo w rodzaj żałoby, jak gdyby człowiek opłakiwał śmierć kogoś bliskiego.”

„Przysięgam, nie ma we mnie czarodziejstwa słów.
Mówię do ciebie milcząc, jak obłok czy drzewo.”

„Tołstoj mówi, że im bardziej człowiek oddaje się pięknu, tym bardziej oddala się od dobra – jest odwrotnie.”

„W morzu świec
Płynie łódź
Stoję w niej
Z grzechów mych
Napinam łuk
Strzelam w obłok”

„I jeden z nas – to jestem ja,
którym pokochał. Świat mi rozkwitł
jak wielki obłok, ogień w snach
i tak jak drzewo jestem – prosty.”

„(…) jeśli człowiek nie ma się na baczności, ludzie zmuszą go do robienia tego, czego chcą, albo – jeśli jest uparty – do robienia czegoś wręcz odwrotnego, po prostu im na złość”

„Człowiek, który się dobrze śmieje, jest dobrym człowiekiem.”