„Nie przeraża ich dźwięk kluczy
Ani szara w oknach stal
Tylko kraty w ludzkiej duszy
Rodzą bunt a czasem – żal”

„Z tymi kratami jedyne okno w mojej celi przypomina kod kreskowy.”

„Tak, zakonnice złożyły nie tylko uroczyste ślubowanie czystości, lecz mają też jeszcze mocne kraty przed swoimi oknami.
– Ach, poradzilibyśmy sobie ze ślubowaniem, gdyby tylko nie było krat.”

„Pisarz ma obowiązek poszukiwania dróg dostępu do duszy człowieka za pomocą wielu kluczy.”

„Oczy są oknami duszy.”

„Oczy są oknami dusz.”

„Ludzka dusza
jest jak tęcza nad przepaścią,
jak całe życie znika.
I taki wielki żal
jakby zgasła czyjaś miłość
– tych co zostali
przenika.”

„Umarła żona. A od sadu
Przez okna wczesny wieczór szedł.
Dźwięk moich słów, mój lekki wiersz
Kadzidłem przepływały nad nią.”

„Za oknem lało, słychać było tylko dźwięk gumowców w błocie. Obudziłem Micka i zapytałem, czy słyszy. „Kto to?” – zapytał. „To mój ogrodnik Jack. Słyszysz, jak skacze?”. Zacząłem brzdąkać coś na gitarze, nucąc to „Jumping Jack”. W pewnym momencie Mick, nucąc ze mną, dorzucił „flash” i tak powstał Jumping Jack Flash.”

„W tej naszej szarej codzienności, w tej szamotaninie, kiedy w stosunkach międzyludzkich rządzi coraz częściej prawo wilka, żal mi się zrobiło pewnej cywilizacji z jej harmonią, życzliwością, powolnym rytmem, w którym człowiek miał czas na wszystko: na towarzyskie spotkanie, na refleksje.”