„To dla mnie ideał aktorstwa komediowego. Wystarczyło na nią spojrzeć, a nie miało się wątpliwości, że ta jej „abstrakcyjna komediowość” to mistrzostwo.”

„Wystarczy, że spojrzę w lustro i powspominam. Robiłem któregoś razu film i reżyser powiedział: „Chcę, żebyś wykopał drzwi i obrabował pokerzystów.” Więc zrobiłem to, a potem reżyser był pod wrażeniem i pytał: „Gdzie się uczyłeś aktorstwa?” A ja powiedziałem: „W sklepach Vons, Safeway, Thrifty Mart…””

„Chrystus – to przepaść pełna światła… ten, kto w nią spojrzy, musi się w nią rzucić.”

„A może miało tak być, a ideały nie istnieją,
jesteśmy za mali, żeby walczyć sami z beznadzieją.”

„W dzisiejszym świecie błyskawicznej komunikacji, w którym co krok w eterze fruwa jakaś racja, nie wystarczy po prostu ją mieć, trzeba jeszcze umieć na nią namówić, do niej przekonać.”

„Aby wzniecić rewolucję socjalną nie wystarczy nędza i rozpacz; niezbędny jest jeszcze wspólny całemu ludowi ideał.”

„Młodzież nie umie i nie powinna być bierną i nie mogą jej wystarczyć ideały pełnego koryta, a w doktrynie socjalistycznej innych nie może się doszukać (…) Potrzeba jej ideałów i to żywych, bo do oderwanych nie każdy potrafi się wznosić. Do serc młodych przemawia ideał żywy, widomy – człowiek (…). Młodzieży polskiej potrzebny jest ten ideał bohaterstwa (…). Wspaniały rys naszego ducha – złoty róg zdolny czynić cuda.”

„Aktorstwo to zawód, gdzie przez chwilę masz spokój, a potem wszystko zwala się na głowę.”

„Znam swoją rasę, wystarczy ze spojrzę w lustro. Wiem, że jestem czarny!”

„Mistrzostwa świata? A czym tu się stresować?”