„Człowiek pobożny i ateista mówią wciąż o religii: jeden mówi o tym, co kocha, drugi o tym, czego się lęka.”

„W każdym człowieku tkwią właściwie trzej ludzie: jeden, który mówi; drugi, który słucha; trzeci, który umie milczeć.”

„Też mam uczucia. Wciąż jestem człowiekiem. Wszystko czego chcę, to być kochanym, za siebie i za mój talent.”

„Ateiści denerwują mnie, bo ciągle mówią o Bogu.”

„Jeden tam tylko jest porządny człowiek – prokurator, ale i ten, prawdę mówiąc – świnia.”

„Kochać i kochać się wzajemnie oznacza dawać życie jeden za drugiego.”

„Mówcie mi o prawdziwości religii, a posłucham chętnie. Mówcie o obowiązku religii, będę słuchał ulegle. Ale nie mówcie, że religia daje pociechę, bo zacznę podejrzewać, że nic nie rozumiecie.”

„Ktokolwiek mówi, iż się śmierci nie lęka, kłamie.”

„Jeden ze znajomych skarżył się: – Moja żona mówi, mówi i mówi, ale nie mówi tego, co mówi.”

„Wiersze to jeszcze jeden sposób mówienia do drugiego człowieka – i do samego siebie. Są tacy, co uważają, że człowiek, który je tworzy, szuka własnych przeżyć. Czy o to tylko chodzi? Wydaje się, że powinien odnajdywać prawdę, która go przerasta, tę, która stale się mu wymyka, Prawda ta jest tak obszerna, że chociaż było tylu wspaniałych poetów, wciąż pojawiają się nowi i podejmują jeszcze raz ten sam trud.”