„Zaskoczony tym wstępem, rozglądając się uważnie, Aleksander Gator przestąpił próg domu Mostowskich. Ich próg. Własny. Gad został pogrzebany żywcem. Gady nie potrafią pomóc ludziom. Nie ten poziom. Anna Konda rozpacza po nim ponoć do dzisiaj.”

„Próg możliwości
Łatwo żonę przez próg wnieść,
Lecz ją w domu ciężko znieść!”

„Rzuca się na progu… nie potrafi wstrzelić się.”

„Oto promień złoty,
oto wśród nocnej ciszy rozwarte ramiona -
oto próg mój przestąpił
kres długiej tęsknoty…”

„Jeśli gdzieś są drzwi, to jest i próg. Nawet igloo ma próg.”

„Łatwo gadać o solidarności z biednymi, dopóki nie przekraczają progu naszego domu.”

„Już we mnie Bóg się rodzi,
na wpół pamiętny, zapomniany na wpół.
jakby nie we mnie, na skraju śmierci,
gdzie żywi wstępu nie mają, gdzie trwają,
zanim – umarły – przestąpię próg,
mój pradziad, mój dziad i mój wnuk. Wraz z nim
w dwójnasób żyję, w dwójnasób istnieję
kiedy nikogo. Pustka rozlega się
trwogą jak kanonada. On – ocalenie,
ja szepczę białouście: daj wytchnienie.”

„Kobiety są w kościele święte, na ulicy anioły, w domu szatany, w oknie sowy, na progu domu paplające sroki.”

„Wylądował na progu.”

„Jeśli na progu twego domu znajdziesz bukiet ulubionych kwiatów bez bilecika, to wiesz na pewno, że jest on od twojego przyjaciela.”