Alexandre Dumas cytat: „Kto bardzo kocha, ten surowo karze.”

„Człowiek wie, że ma kłopoty, gdy własna wyobraźnia zaczyna mu wymierzać zbyt surowe kary.”

Eoin Colfer (1965)

Fletcher Moon – prywatny detektyw

„Próby, dla tych, których Bóg kocha nie są karami, ale łaskami.”

Jan Maria Vianney (1786–1859) francuski duchowny, święty kościoła katolickiego

„Pewność ukarania, choćby umiarkowanego, zrobi zawsze większe wrażenie niż strach przed inną, surowszą karą, z którym jednak łączy się nadzieja na bezkarność.”

Cesare Beccaria (1738–1794) włoski prawnik i pisarz polityczny

Źródło: O przestępstwach i karach, 1764

„Jedynie dopuszczalną karą u Rousseau jest kara naturalna, gdy natura sama ukarze dziecko konsekwencją dokonanego czynu. Utopijność idei Rousseau najbardziej uwidacznia się w teorii kary naturalnej, gdyż nie można absolutnie czekać do chwili aż natura-matka surowo ukarze dziecko, np. utopieniem się w studni, trzeba bowiem dziecko uchronić od wypadku, a nawet odstraszyć karą od istniejącego zagrożenia.”

Stefan Kunowski (1909–1977) profesor, pedagog, autor teorii warstwicowej, poeta

Podstawy współczesnej pedagogiki
Źródło: s. 118

„Nawet i surowe kary, jakimi sprawiedliwość Boża chłoszcze grzeszników, to mają na celu, aby weszli oni w siebie i zwrócili się do Boga, tak iż nawet sprawiedliwość Boża służy ich miłosierdziu.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Tajemnica miłosierdzia Bożego
Źródło: s. 22

„Poważne rabunki i zbrodnie karano zazwyczaj niezwykle surowo. Najłagodniejszym wyrokiem, na jaki mógł liczyć złoczyńca, była kara więzienia na sto lat i jeden dzień.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Zazwyczaj jednak delikwenta czekało ścięcie, powieszenie, wplecenie w koło, pogrzebanie żywcem i przebicie kołem (palikiem), spalenie na stosie lub utopienie. Te dwa ostatnie rodzaje uśmiercania stosowano zwykle wobec kobiet oskarżonych o czary, trucicielstwo, zadawanie kołtuna itp.
Źródło: Okropności krakowskie, „Gazeta Krakowska” nr 192, 20 sierpnia 1993, s. 12.

„W sprawozdaniu dla Jeżowa napisz, że Pan Bóg istnieje. Od towarzysza Stalina za wierną służbę zasłużyłem na wdzięczność. Od Boga na surową karę za to, że setki razy naruszałem jego przykazania. Spojrzyj, gdzie teraz jestem i sam wyciągnij wnioski: czy Bóg istnieje?”

Gienrich Jagoda (1891–1938) radziecki funkcjonariusz policji politycznej

wypowiedziane do przesłuchującego Jagodę Abrama Słuckiego, szefa INO (wydziału zagranicznego NKWD) – na Łubiance, w maju 1937.
Źródło: Andrzej Poczobut, Czekiści pod ścianą w: „Ale Historia” nr 45 (95), dodatek do „Gazety Wyborczej”, Warszawa, 9 listopada 2013, s. 11.

„Więc to kara pokazać się nago?
Za co kara? Za piękność?”

Józef Łobodowski (1909–1988)

Źródło: Ballada o Godiwie, III

„Wszystko, co prawo nazwie karą, jest w istocie karą.”

Monteskiusz (1689–1755) francuski filozof i pisarz

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

„Może prezes był dla niego za surowy.”

Paweł Poncyljusz (1969) polski polityk

o Kazimierzu Marcinkiewiczu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 października 2007

„Kto bardzo kocha, ten surowo karze.”

Tematy

Alexandre Dumas 35

Podobne cytaty

Pokrewne tematy