„Nie należy pisać dla innych, lecz dla siebie samego.”

„Pisać to znaczy odbywać sąd nad sobą samym.”

„Dialog należałoby rozpocząć od rozmowy z samym sobą, od uznania swoich wad, zalet, pogodzenia się z samym sobą i uznania własnych potrzeb. Dopiero potem można prowadzić dialog z innymi.”

„Pamiętniki robią na mnie wrażenie, jakby ktoś pisał do siebie samego i opowiadał sobie samemu wiadomości o sobie samym.”

„Nie należy dostosowywać się do potrzeb i gustów innych ludzi tylko dlatego, by im się przypodobać. Należy mieć dystans do ocen formułowanych na nasz temat, trzeba być uczciwym wobec samego siebie.”

„Częściej marniejemy przez innych, niż przez samych siebie.”

„Nigdy nie widzimy samych siebie oczami innych.”

„Można szanować innych tylko wówczas, gdy się szanuje samego siebie.”

„Nie porównuj się do innych. Jeśli to robisz, obrażasz samego siebie.”

„Jak jednak wielokrotnie pisałem istnieją dwie – i tylko dwie możliwości: albo „sprawiedliwość społeczna” jest tym samym, co „sprawiedliwość” – albo jest czym innym. Jeśli jest tym samym – to po co pisać „sprawiedliwość społeczna”? Po co marnować czas czytelnika i sosny na papier gazetowy?
Jeśli natomiast „sprawiedliwość społeczna” jest czymś innym, niż zwykła „sprawiedliwość””