„Nic nie jest słodsze od miodu, prócz pieniędzy.”

„Nikt nie powinien mieć pieniędzy prócz mnie, abym mógł je rozdawać żołnierzom.”

„Im krwawsza bitwa, tym słodsze zwycięstwo.”

„Mieli także popi prócz akcydensu kościelnego pewny stały prowent z miodu, niepamiętnym zwyczajem utwierdzony; każdy gospodarz mający pszczoły (a trudno na Rusi o takiego, aby ich nie miał) daje popom pewną kwotę miodu podług proporcji pszczół; z tego miodu pop syci miód do picia. Podczas prażniku, to jest podczas dedykacji cerkwi, na całą parochią swoją rozdaje na osobę każdą, przyjmującą sakramenta, po garcu jednym, za który bierze zapłatę raz na zawsze ustanowioną; niedostatek miodu ani obfitość jego nie podnosi ani nie zmniejsza ceny, tylko odmienia gatunek miodu, bo kiedy pop mało dostał miodu albo nie chciał wszystkiej kolekty na prażnik ekspensować, to rozbrechtał wodą małą kwotę urobioną trunku do tylu garców, ile mu ich na całą parochią potrzeba było.”

„Im słodsze dzieciństwo, tym okrutniejsze jest spotkanie z pustką, jaka po nim następuje.”

„Miłość jest gorzka i słodka, ale nikt nie potrafi powiedzieć, co jest w niej słodsze, gorycz czy słodycz.”

„Testament bez spadku, to ul bez miodu.”

„O słodkie troski, słodsze nadzieje!
O złoty pierwszej miłości wieku!
Błogi, kto w życiu skosztował ciebie.”

„Kropla goryczy psuje beczkę miodu.”

„Dobrá!
Dobrá jak piyntka
pełná ojcowego miodu…”