„Mam już dość takiego życia.”

„Są tacy, którzy bez parlamentu nie widzą przyszłości, ale ja się nie martwię. Mam hotel z restauracją. Mogę z tego dobrze żyć.”

„Dość! – dość żyłem nie sobie…
Duszno, ciasno jak w grobie
Żyć zamkniętym, w ścian czterech niewoli…
Mnie tu nuda zabije!…
Ha!… tam chyba ożyję,
Gdzie powietrza… gdzie stepów do woli.”

„Wydaje mi się, że ludzkie kłopoty przejawiają się dość podobnie, w każdym razie te, które w życiu codziennym stale istnieją, mimo że, powiedzmy, dach przestał przeciekać, jest co jeść i nic ciału bezpośrednio nie zagraża – jeśli rozumiecie, co mam na myśli.”

„Nie dość zapewnić komuś zbawienie, trzeba mu jeszcze dać środki do życia.”

„Pokazane w nagraniu wydarzenie jest dość typowe dla kuchni życia publicznego.”

„Złudzeniami można żyć dość długo i być dość szczęśliwym. Może to nawet jedyny sposób, żeby być szczęśliwym. To znaczy, kiedy się jest Polakiem i nie umie się nic prócz zakładania dynamitu pięćset stóp pod ziemią.”

„Życzę sobie, żeby już nigdy w moim życiu nie było małych ludzi z wielkim ego. Mam też dość osób podszywających się pod moich przyjaciół, które sprzedają bzdurne plotki o mnie. Nie chcę się już na nikim zawodzić, bo pragnę skupić się na budowaniu, a nie na niszczeniu.”

„Nawet w martwych oczach jest dość życia, żeby oblizać nerwowo wargi i odwrócić głowę.”

„Mam wrażenie że moja żona poświęcała się dla mnie przez bardzo wiele lat i że nadchodzi w małżeństwie taki czas, że trochę poświęcenia musi wykazać mąż. Mam wrażenie, że to chyba właśnie tego typu postawę nazywamy w życiu miłością.”