„Miłość określana jest jako dręczące rojenie natury melancholijnej, które rodzi się wskutek ustawicznego rozmyślania o licu, gestach i obyczajach osoby przeciwnej płci. Remedium na to jest połączenie dwojga kochanków węzłem małżeńskim, i choroba minie.”

„Nie ma przecież wątpliwości, że pomiędzy dwoma mężczyznami albo dwiema kobietami może istnieć jedynie przyjaźń, nie miłość, a już zupełnie nie miłość małżeńska. To nie jest kwestia tylko religii, ale i biologii. Miłość małżeńska prowadzi do prokreacji, osoby tej samej płci nie mogą się rozmnażać, nawet teoretycznie.”

„Nasze obyczaje uległy zepsuciu wskutek kontaktów ze świętymi.”

„Miłość rodzi się z (…) nicości – ponieważ ta nicość, pustka, nie jest tobą, jest czystą boskością. Miłość może zrodzić się tylko z pustki, ponieważ tylko pustka zdolna jest do połączenia się z inną pustką; tylko próżnia może stać się jednym z inną próżnią. Nie dwie osoby, ale tylko dwie nicości mogą się spotkać, bo teraz nie ma bariery. Wszystkie inne, z wyjątkiem nicości, otoczone jest ścianami.”

„(…) [człowiek] rodzi się sędzią czy kupcem, wojskowym, rolnikiem czy marynarzem i wskutek tego nie tylko z natury rzeczy, lecz i dzięki swej sytuacji staje się bardziej uzdolniony do wypełniania w społeczeństwie odpowiedniej funkcji.”

„Kim jest kochanka? Kobieta przy której zapominasz o tym, co umiesz na pamięć, to jest o wadach jej płci.”

„Kiedy uczucia kochanków nie są zgodne, ich związek jest zespoleniem dwojga trupów.”

„Niegdyś kochankowie nie byli zazdrośni o mężów – stosunki małżeńskie były dla nich czymś całkowicie pozbawionym znaczenia erotycznego.”

„Nad miłość ku matce i bratu wyższa jest jedynie miłość małżeńska.”

„Miłość rodzi miłość.”