„Gdyby można było tolerować u innych to wszystko, co wybacza się sobie, życie stałoby się nie do zniesienia.”

„Nienawidzą nas w Warszawie. Kraków jest inny, to nam wybaczy.”

„Kościół anglikański wybaczy krytykę 9/10 swoich dogmatów – ale nie zniesie krytyki 1/10 swoich dochodów.”

„Wybacz mi to, co Ci powiem. To najsmutniejsza rzecz jaką musiałam kiedykolwiek zrobić, ale takie życie bez ciebie nie ma sensu. Już dłużej tak nie mogę, wybacz.”

„Ludzie myślą, że samotne życie to porażka, ale rzeczywistości wcale tak nie jest. Porażką jest życie z drugą osobą, ponieważ nie potrafimy znieść myśli o czymś innym.”

„Taka Szwajcaria to jest nic innego jak wrzód na ciele Europy, tego nie można tolerować!”

„Jestem perfekcjonistą i tego samego oczekuję od innych. Nie toleruję głupoty.”

„To, czego nie mamy, widzimy we wszystkim, na co patrzymy. Tego, na co się nie zdobędziemy, nie tolerujemy u wszystkich innych.”

„Wyobraża sobie pani, jakie potworne musi być życie przez miliony lat? Nie do zniesienia!”

„Przestań się zachowywać jak dziecko, które jest niezadowolone z przegranej – zaśmiał się drwiąco Kashiwagi. – Chciałem, żebyś wiedział. To poznanie przeobraża ten świat. Rozumiesz? Nic innego nie może go przeobrazić. Tylko poznanie przeobraża świat, jednocześnie pozostawiając go nie zmienionym, w tym samym stanie. Patrząc z punktu widzenia poznania, świat jest wiecznie niezmienny i wiecznie się przeobraża. Ty pewnie zapytasz, po co to jest potrzebne. Powiedzmy, że człowiek jest wyposażony w broń w postaci poznania, aby mógł znieść życie. Zwierzęta tego nie potrzebują. To dlatego, że nie mają świadomości znoszenia życia. Poznanie jest więc tym trudnym do zniesienia życiem, które stało się bronią człowieka, jednak życie nie staje się przez to łatwiejsze do zniesienia. I to wszystko.
– Nie uważasz, że są inne sposoby znoszenia życia?
– Nie ma. Poza tym jest tylko szaleństwo albo śmierć.”