„Zwierzę zna umiar swoich potrzeb, ale człowiek nie.”

„Pod cienką warstwą blichtru i wesołego życia kurtyzany – kryje się brud i hańba, wyuzdanie czyni z człowieka zwierzę a skromność i umiar wynoszą go na szczyty człowieczeństwa, prawdziwą miłością jest tylko uczucie, które rodzi się nie z popędu ciała – lecz z potrzeby serca!”

„Każdy wędrujący człowiek ma zwierzę, które mu towarzyszy, przecież. Nawet jeśli go nie widzi albo nie wie o jego istnieniu. W zależności od tego, kim jest i co robi, matka zwierzęcia wybiera go i mówi do swego małego: „Ten człowiek jest dla ciebie, opiekuj się nim.””

„Zwierzę o tyle jest wyższem od człowieka, że przy zamachach na inne zwierzę chodzi mu jedynie o zaspokojenie głodu lub innych potrzeb fizycznych. Wilk zje owcę, ale nie będzie jej zmuszał do zmiany przekonań, nie będzie jej narzucał swojej wiary, swojego języka, nie będzie jej zmuszał do stania się wilkiem.”

„Człowiek – pierwsze zwierzę, które pomyślało, że nie jest zwierzęciem.”

„Czego możesz oczekiwać od członka parlamentu, który nie zna nawet potrzeb biedaków.”

„We wszystkim trzeba mieć umiar. Z umiarem włącznie.”

„Człowiek może zdrowo żyć nie zabijając zwierząt dla pożywienia. Dlatego też, jeżeli zjada mięso, uczestniczy w odbieraniu zwierzętom życia tylko po to, aby zaspokoić swój apetyt. Działanie takie jest więc niemoralne.”

„Czymże jest człowiek bez zwierząt? Gdyby odeszły wszystkie zwierzęta, odszedłby człowiek z wielkiej samotności ducha. Co przydarza się zwierzętom – wkrótce przydarzy się też ludziom.”

„Zwierzę wypełza w człowieku.”